Կիևում բախումների արդյունքում տուժել է 810 մարդ, որոնց քանակում կան նաև Հայեր/810 persone sono rimaste ferite in scontri a Kiev. Ci sono anche una serie di armeni/810 человек получили ранения в результате столкновений в Киеве. Есть также несколько армян

«Փետրվարի 18-ի ժամը 12.20-ից մինչև փետրվարի 26-ի ժամը 20.00-ի տվյալներով՝ բժշկական օգնության է դիմել 810 մարդ, նրանցից 540-ը հոսպիտալացվել են»,- ասված է հաղորդագրության մեջ:

Կիևում ցուցարարների և իրավապահների միջև տեղի ունեցած բախման ժամանակ «Դինամո» մարզադաշտի 13-մետրանոց սյունաշարից 22-ամյա երիտասարդ է ընկել, ով ավելի ուշ հիվանադանոցում մահացել է:

 Oleg Pazen անունով օգտատերը Facebook-ում հայտնել է, որ ևս մեկ զոհ կա՝  հայազգի Սերգեյ Նիգոյանը:

Նիգոյանը հրազենային վնասվածքներ է ստացել Գրուշևսկու փողոցում։
investigator.org.ua-ն հայտնում է, որ նա Դնեպրոպետրովսկի բնակիչ է:"Ուկրաինական պրավդան" հայտնում է, որ 20-ամյա Սերգեյ Նիգոյանը Եվրամայդանի ակտիվիստներից է, ծնվել եւ ապրել է Ուկրաինայում:
Կիևի հայկական համայնքից հայտնում են որ ցուցարարների և ուժայինների բախման հետևանքով 2014 թվականի փետրվարի 18-ին մահացած Գեորգի Հարությունյանը ծնվել էր 1960 թ. հունիսի 4-ին Բաթումիում։Ավելի ուշ նա տեղափոխվել է Ուկրաինա: Երկու տարի առաջ Ռովնո քաղաքում մահացել էր նրա կինը, և հիմա նրանց երեքամյա դուստրը մնացել է երկկողմանի ծնողազուրկ։
Հիշեցնենք, որ Գեորգի Հարությունյանը մահացել է փետրվարի 18-ին: Նա Կիևյան բախումների ժամանակ զոհված երկրորդ հայն է: Առաջինը՝ 20-ամյա Սերգեյ Նիգոյանն էր:
----------------------------------------------------------------------------
"Il 18 febbraio, alle 12.20 al  26 febbraio alle 20:00  dati, 810 persone applicati alle cure mediche, 540 di loro sono stati ricoverati in ospedale ", dice il rapporto.
Kiev tra manifestanti e polizia al momento della collisione nello Stadio  "Dynamo" , il ragazzo di 22-anni  è caduto dalla colonna di 13 metri, e poi  è morto in ospedale.
Oleg Pazen dell'utente  Facebook ha detto, che c'è un'altra vittima,armena Sergei Nigoyane.
La comunità armena a Kiev Lo scontro tra manifestanti e personale di sicurezza a seguito di 2014 del 18 febbraio morte di George  Arutunyan è nato nel 1960. 4 giugno a Batumi (Georgia).Più tardi si è trasferito in Ucraina.Due anni fa, sua moglie morì nella città di Rovno.e ora i loro tre anni, figlia rimasta orfana. Ricordiamo che la George Arutunyan  more 18 febbraio.È stato armeno a Kiev ucciso durante gli scontri. In primo e era Sergei Nigoyan a 20 anni. 

------------------------------------------------------------------------------------------
Во время беспорядков в Киеве пострадали 810 человек, сообщает пресс-служба министерства здравоохранения Украины.«По состоянию на 20:00 мск 26 февраля 2014 года с места обострения столкновений в центре города Киева к бригадам экстренной медицинской помощи и в учреждения здравоохранения города Киева за медицинской помощью обратились 810 пострадавших, 540 из них госпитализированы», — говорится в сообщении.
Всего в результате столкновений погибли 82 человека. 
Молодым человеком, которого застрелили на улице Грушевского, является Сергей Нигоян. Об этом сообщают источники «Украинской правды».
«Это Нигоян Сергей — активный участник евромайдана» , — сказал собеседник издания.

По словам источника, он получил одно пулевое ранение в шею, одно — в голову.Какие именно пули были использованы, станет известно только после вскрытия.

Ранее в декабре с Сергеем записали видео на фоне баррикад, где он читает Шевченко. Сергей — один из охранников ЕвроМайдана. 20-летний парень — армянин из Днепропетровска.Напомним, что одним из первых жертв Майдана также стал армянин – 20-летний Сергей Нигоян. 
Как уже сообщалось ранее, в Киеве во время столкновений между активистами Майдана и силовиками погиб ещё один армянин. Он был убит 20 февраля 2014 г. на баррикаде, тело погибшего привезли в Михайловский собор.

Как сообщает Информационный Центр газеты армян России «Еркрамас» со ссылкой на Киевскую Армянскую Общину, Георгий родился 4 июля 1960 г. в г.Батуми. Получил вид на жительство в Украине. Два года назад в городе Ровно у Георгия умерла жена и теперь его трехлетняя дочь осталась круглой сиротой. 

Трехлетняя дочь погибшего в Киеве Георгия Арутюняна осталась круглой сиротой

Կոստանդնուպոլսի Սբ. ժողովի 150 հայրապետների (381թ.) հիշատակության օր / Commemoration of 150 Pontiffs participating in the Ecumenical Council of Constantinople / День памяти Свв. 150-и отцов Второго Вселенского Собора в Константинополе (381 г.)

2014-03-01
Ընդհանրական եկեղեցու առջև պատմության տարբեր ժամանակահատվածներում ծառացել են դավանաբանական, վարդապետական, վարչա-կազմակերպչական խնդիրներ, որոնց պատասխանները տրվել են սրբագումար տիեզերական ժողովների ընթացքում: Այդպիսի ժողովներից էր նաև 381 թվականին Թեոդոսիոս կայսեր հրամանով գումարված Կոստանդնուպոլսի Բ տիեզերաժողովը:
Արիոսական վեճերի արդյունքում հայտնվել էր մի նոր հերետիկոսություն` գլուխ և պաշտպան ունենալով Պոլսի Մակեդոն արքեպիսկոպոսին, որը մերժում էր Ս. Հոգու աստվածությունը: Սույն խնդրով գումարված վերոհիշյալ տիեզերաժողովը վերահաստատում է Նիկիայի ժողովում ընդունված դավանությունը և ապա պաշտպանում Ս. Հոգու աստվածության վարդապետությունը` որդեգրելով «մի Աստվածություն, երեք անձինք» բանաձևը:
Հայ եկեղեցին ընդունելով այս տիեզերաժողովը` նշում է նրա մասնակից 150 հայրապետների հիշատակության օրը:
------------------------------------------------------------------
During different periods of history the Ecumenical Church has faced various problems of doctrinal, administrative and organizational nature, solutions to which have been provided during the Ecumenical Councils. One of such councils was the Second Ecumenical Council convened upon the order of the King Theodosios in Constantinople, in 381.
As the result of Arian disputes a new heresy had appeared, the head and supporter of which was Bishop Makedon of Constantinople, who denied the deity of the Holy Spirit. The Ecumenical Council convened in Constantinople on that special occasion, re-endorsed the definition of the Ecumenical Council of Nicaea and stack for the formulation “One deity, three persons”.
Accepting the Ecumenical Council, the Armenian Apostolic Church commemorates the memory of 150 Patriarchs participating in the Council.
----------------------------------------------------------------------------------

Перед Вселенской Церковью в разные периоды ее истории стояли богословские, идеологические, административные и организационные вопросы, ответы на которые давались на Вселенских Соборах. Одним из таких собраний был Второй Вселенский Собор, созванный в 381 году в Константинополе императором Феодосием для осуждения бывшего Константинопольского патриарха Македония, учившего, что Дух Святой не равен Отцу и Сыну, а выступает как ипостась «отчужденная и разобщенная от Отца и Сына». Догматическая деятельность собора выразилась в составлении канонических правил, выработке формулы троичности Бога и канонизации Символа Веры, который дополнился новым пунктом о Святом Духе, равном Отцу и Сыну.  

Принимая этот Вселенский Собор, Армянская Апостольская Церковь отмечает также память участвовавших в нем 150-и патриархов.

-------------------------------------------------------------------------------------

  Այս տոնը հանդիպել և հանդիպելու է հետևյալ ամսաթվերին 2008-02-02, 2009-02-21, 2010-02-13, 2011-03-05, 2012-02-18, 2013-02-09, 2014-03-01, 2015-01-24, 2016-02-06, 2017-02-25, 2018-02-10, 2019-03-02, 2020-02-22, 2021-02-13, 2022-02-26, 2023-02-18, 2024-02-10, 2025-03-01, 2026-01-24, 2027-02-06, 2028-02-26, 2029-02-10, 2030-03-02:

Տիեզերական ժողովներ  

I – Նիկիայի Ա տիեզերական ժողով 325

II – Կ. Պոլսի Բ տիեզերական ժողով 381

III – Եփեսոսի Գ տիեզերական ժողով 431

«Տիեզերական» անվանված ժողովներ

IV – Քաղկեդոնի ժողով (451)

V – Կ. Պոլսի II ժողով (553)

VI – Կ. Պոլսի III ժողով (680–681)

VII – Նիկիայի II ժողով (787)

VIII – Կ. Պոլսի IV ժողով (869–870)

IX – Լատերանի I ժողով (1123)

X – Լատերանի II ժողով (1139)

XI – Լատերանի III ժողով (1179)

XII – Լատերանի IV ժողով (1215)

XIII – Լիոնի I ժողով (1245) 

XIV – Լիոնի II ժողով (1274)

XV – Վիենի ժողով (1311–12)

XVI – Կոստանցի ժողով (1414–18)

XVII – Բազելի ժողով (1431–49), երբեմն կաթոլիկ պատմագրությունը տիեզերական է համարում Ֆլորենցիայի ժողովը, իսկ Բազելի ժողովի առաջին 25 նիստերը դիտում է որպես նրա սկիզբ:

XVIII – Լատերանի V ժողով (1512–17)

XIX – Տրիդենտի (Տրիենտի) ժողով (1545–1563)

XX – Վատիկանի I ժողով (1869–70)

XXI – Վատիկանի II ժողով (1962–65) 

 

Սուրբ Վարդանանց զորավարների և 1036 վկաների հիշատակության օր / Feast of St. Vartan the Captain and Companions / День памяти Свв. Вардана Мамиконяна и его 1036 соратников

Ամսաթիվ '2014-02-27'
Այս տարի փետրվարի 27-ին Հայ Առաքելական եկեղեցին տոնում է Վարդանանց տոնը:

451 թվականի մայիսին, Ավարայրի ճակատամարտում, հայրենիքի, հայ եկեղեցու եւ քրիստոնեական հավատի պահպանման համար նահատակված Վարդանանց զորավարներն ու 1036 մարտիրոսները Հայաստանյայց Առաքելական եկեղեցու մեծագույն սրբերից են: Իրենց նահատակությամբ նրանք հաստատեցին հայ ժողովրդի ապրելու կամքը եւ լինելիության իրավունքը: Այս տոնը խորհրդանշում է բոլոր ժամանակներում հայրենիքի պաշտպան հերոսների հիշատակը:

449 թվականին Հազկերտը պաշտոնական հրովարտակ է ուղարկում Հայաստան, Վրաստան եւ Աղվանք` պահանջելով զրադաշտականություն ընդունել: Արտաշատում Հովսեփ Ա Հողոցմեցի կաթողիկոսի գլխավորությամբ ժողով է գումարվում հոգեւորականների եւ նախարարների մասնակցությամբ, այդ թվում նաեւ սպարապետ Վարդան Մամիկոնյանը եւ Հայաստանի մարզպան Վասակ Սյունին: Ժողովի մասնակիցները պատասխան նամակ են գրում Հազկերտին, որ հավատարիմ են իրենց հավատին եւ մերժում են նրա պահանջը: Զայրացած Հազկերտը Պարսից տերության մայրաքաղաք է կանչում Հայաստանի տասը երեւելի նախարարներին եւ բանտարկում: Նախարարները, մտահոգված իրենց երկրի եւ ժողովրդի ճակատագրով, կեղծ ուրանում են եւ վերադառնում հայրենիք պարսկական մեծաթիվ զորքերով եւ մոգերով: Մոգերը պարսկական զորքի հետ փորձում են քանդել Անգղի եկեղեցին: Հովսեփ կաթողիկոսի եւ 70-ամյա Ղեւոնդ Երեցի առաջնորդությամբ ժողովուրդը դիմադրում է նրանց: Պարսիկների դեմ սկսվում է համաժողովրդական շարժում: Հայ հոգեւորականները ոչ միայն քաջալերում են զորքին մակաբայեցիների օրինակով, այլեւ մկրտության եւ Սբ. Պատարագի խորհրդով առավել ամրապնդում նվիրյալների հավատն ու ոգին: «Եվ սեղան կանգնեցնելովՙ ամենասուրբ խորհուրդը կատարեցին. պատրաստեցին նաեւ ավազան, եւ եթե զորքի բազմության մեջ չմկրտված մարդ կար, ամբողջ գիշերը մկրտեցին. եւ առավոտյան Սբ. հաղորդություն ընդունեցին», գրում է Եղիշե պատմիչը Վարդանանց պատերազմից առաջ կատարվածի մասին:

Ըստ ավանդության, Սուրբ Վարդանանց տոնն անվանակոչության տոնն է բոլոր այն անձանց, ովքեր կրում են Վարդանանց զորավարների կամ զինվորականների անունները (Վարդան, Գարեգին, Խորեն, Տաճատ, Հմայակ, Վահան եւ այլն):

Հայ եկեղեցին Սուրբ Վարդանանց տոնը նշում է Բուն Բարեկենդանի նախորդ հինգշաբթի օրը, ի հիշատակ նաեւ 337 թվականին պարսից տերության դեմ մղվող պատերազմում նահատակված հայոց սպարապետ Վաչե Մամիկոնյանի եւ նրա զինակիցների, որը դեռեւս 4-րդ դարում Վրթանես Ա Պարթեւ կաթողիկոսն էր հաստատել:
Վարդանանց տոնին Մայր Աթոռ Սբ. Էջմիածնում և հայկական բոլոր եկեղեցիներում մատուցվում է Սբ. Պատարագ:

--------------------------------------------------------------------------------------------
The Feast of St. Vartan the Captain and his 1036 Companions marks their martyrdom 1551 years ago in the battle of Avarayr, fighting for the freedom of conscience and religion for the Armenian Nation. It was to be the first testimony of many to follow that the Armenians were a people who freely chose Christ, remained steadfast in their Christian faith, and would not betray that faith for any ransom. “Vartanants” as it is commonly called, is one of the most sacred feasts of the Armenian people.
In the Armenian Church, the Feast day of St. Vartan the Captain and Companions is also celebrated as the Naming Day of His Holiness Karekin II. To mark the occasion, at the conclusion of Divine Liturgy, a Pontifical Prayer is offered before the Holy Altar of Descent.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
26-го мая 451-го года произошла Аварайрская битва. По словам летописца, «каждый человек в душе был церковью и сам же священником». Во имя сохранения родины, Армянской Церкви и христианской религии смертью героев пали князь Вардан Мамиконян и его 1036 соратников - великие святые Армянской Апостольской Церкви. Своей смертью они доказали волю армянского народа к жизни и его право на существование Аварайрская битва стала свидетельством того, что воистину ничто не отвратит армян от идеи христианской родины.
Со дня принятия христианства в Армении Церковь была вовлечена в дело защиты отечества. Ярким примером тому является Аварайрская битва. Армянская Церковь, во главе с католикосом Иосифом и священником Гевондом, вместе с армянскими воинами участвовала в войне с персами. Перед битвой священнослужители не только воодушевляли воинов, но и крестили их и укрепляли в них веру и дух. «И соорудили алтарь, и совершили святое таинство: приготовили также купель, и если среди воинов были некрещенные, всю ночь крестили их, и наутро приняли святое причащение», - пишет летописец Егише о том, что происходило накануне Аварайрской битвы.
В День памяти Свв. Вардананц в Первопрестольном Св. Эчмиадзине и во всех армянских церквях служат Св. Литургию.
-----------------------------------------------------------------------
 Սուրբ Վարդան Մամիկոնյանի խոսքը
                              հայոց զորքին:
 Շատ պատերազմներ եմ մղել ես, և դուք էլ` ինձ հետ. տեղ կար, որ քաջաբար հաղթեցինք թշնամիներին, տեղ էլ կար, որ նրանք հաղթեցին մեզ, բայց ավելի շատն այն է, որ հաղթող ենք դուրս եկել, ոչ թե հաղթված: Բայց այդ բոլորը մարմնավոր պարծանք էր, որովհետև անցավոր թագավորի հրամանով էինք մարտնչում: Ով փախչում էր՝ վատ անուն էր երևում աշխարհում և նրանից անողորմ մահ էր ստանում, իսկ ով քաջությամբ առաջ էր ընկնում, քաջ անուն էր ժառանգում և մեծամեծ պարգևներ էր ստանում անցավոր ու մահկանացու թագավորից: Եվ մեզնից ամեն մեկս էլ ահավասիկ շատ վերքեր ու սպիներ ունենք մեր մարմինների վրա, և ուրիշ շատ քաջություններ էլ են եղել, որոնց համար էլ մեծամեծ պարգևներ են ստացվել: Անարգ ու անօգուտ եմ համարում այդ քաջությունները և ոչինչ բաներ` այդ բազմաթիվ արարքները, որովհետև բոլորն էլ ոչնչանալու են:
… Արդ աղաչում եմ ձեզ, ով իմ քաջ նիզակակիրներ, մանավանդ, որ ձեզանից շատերը քաջությամբ ինձնից ավելի լավն եք և հայրենական գահի պատվով` ավելի բարձր, բայց երբ ձեր հոժար կամքով ինձ կարգեցիք ձեր առաջնորդ և զորագլուխ, թող իմ խոսքերը ախորժալուր ու բարձրալի թվան մեծերիդ ու փոքրերիդ ականջներին: Չընկրկեք ու չվախենաք հեթանոսների բազմությունից և ոչ էլ մահկանացու մարդու ահռելի սրի դեմ թիկունքներս դարձնենք, որպիսի եթե Տերը հաղթություն մեր ձեռքը տա, ոչնչացնենք նրանց զորությունը, որպիսի բարձրանա ճշմարտության կողմը, իսկ եթե հասել է ժամանակը` մեր կյանքը սուրբ մահով ավարտելու այս պատերազմում, ընդունենք ուրախ սրտով, միայն թե արիության և քաջության մեջ վախկոտություն չխառնենք:
… Իսկ արդ երկու և երեք կռիվների մեջ Ինքը` Տերը, մեծ զորությամբ օգնեց մեզ, այնպես որ քաջության անուն ժառանգեցինք և արքունի զորքը չարաչար ջարդեցինք, մոգերին էլ անողորմ կերպով կոտորեցինք և կռապաշտության պղծությունը մի քանի տեղերից սրբեցինք, թագավորի անօրեն հրամանը ջնջեցինք-ոչնչացրինք, ծովի խռովությունը իջեցրինք, լեռնցած ալիքները դաշտացան, բարձրադեզ փրփուրն սպառվեց, գազանացած զայրույթը դադարեց: Նա, ով ամպերի վրայից էր որոտում, ընկճված իր սովորական բնույթից էլ ցած իջավ` մեզ հետ խոսելով: Նա, ով խոսքով ու հրամանով էր ուզում կատարել իր չարությունը սուրբ եկեղեցու վերաբերմամբ, այժմ աղեղով ու նիզակով ու սրով է կռվում: Նա, ով կարծում էր, թե մենք քրիստոնեությունն իբրև զգեստ ունենք հագած, այժմ չի կարողանում մեզ փոխել, ինչպես մարմնի գույնը չի կարելի փոխել, գուցե այլևս չկարողանա էլ մինչև վերջ: Եվ մենք էլ թեպետ մարմնով Երկրի վրա ենք, բայց հավատով երկնքում ենք հաստատված, որտեղ ոչ ոք չի կարող հասնել Քրիստոսի անձեռագործ շինվածքին:
… Հաստատ մնացեք մեր անդրդվելի զորագլխի վրա, որ երբեք չի մոռանա ձեր քաջությունները: Ով քաջեր, մեզ համար մեծ շնորհ է այս, որ Աստված կատարեց մեր բնության միջոցով, որի մեջ և մեծապես երևում է Աստծո զորությունը:
Եվ ահա եկել հասել է ժամանակը, որ ամեն մի կեղծ կոչված բան հեռացնենք մեզանից: Այն ժամանակ իբրև մի վշտալից սգավոր, հոգով ու մարմնով տրտմած էինք, այսօր երկուսով էլ զվարթացած ու զգաստացած, առհասարակ խելամիտ ենք դարձել, որովհետև բարերար Տիրոջն էլ տեսնում ենք մեզ հետ իբրև առաջնորդ: Մեր Զորավարը մարդ չէ, այլ բոլոր մարտիրոսների Զորագլուխը:

Սումգայիթ. իրական և Անպատիժ ցեղասպանություն/Sumgait. vero e proprio genocidio e impunito

1988թ. Փետրվարի սկսվեցին Սումգայիթի հայերի ջարդերը, որոնք տևեցին 3 օր: Սումգայիթյան ջարդերը (հայտնի են նաև որպես Սումգայիթյան եղեռն կամ Փետրվարյան դեպքեր) բռնություններ էին Խորհրդային Ադրբեջանի ծովափնյա քաղաք Սումգայիթում տեղի հայ բնակչության նկատմամբ:
1988թ. փետրվարի 27-ին էթնիկ ազերիներից կազմված ամբոխը խմբեր կազմելով հարձակվում էր հայերի վրա ամենուրեք՝ փողոցներում և նրանց բնակարաններում, անարգանքի ենթարկում, սպանում և թալանում: 
Այդ բոլոր իրադարձությունները տեղի են ունենում ոստիկանության և կառավարության աջակցությամբ: Սումգայիթյան դեպքերը աննախադեպ էին իրենց վայրագությամբ և անմարդկայնությամբ:
Փետրվարի վերջին այս օրերին, մինչ պահանջատեր հայությունը աշխարհով մեկ ոգեկոչում էր  1988թ.ի  փետրվարի 27-ին Սումգայիթում ադրբեջանական սպանդից զոհված անզեն ու անմեղ հայերի հիշատակը:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------

1988 Febbraio Sumgait massacro , che è durato tre giorni . Strage Sumgait (noto anche come gli eventi Sumgait massacro o febbraio )

 La violenza nella cittadina balneare di Sumgait in sovietica dell'Azerbaigian contro la popolazione armena .

1988 Il 27 febbraio , i gruppi etnici azeri che compongono la folla stava attaccando le persone ovunque nelle strade e nelle loro case , fatte salve disonore , uccidendo e saccheggiando .

Tutti questi eventi si svolgono nel supporto della polizia e del governo.

 Eventi a Sumgait sono stati senza precedenti nella loro ferocia e disumanità .

Alla fine di febbraio , in questi giorni , la domanda del mondo per commemorare il 27 febbraio 1988 a Sumgait massacri di armeni uccisi inerme e innocente .

Ս. Մարկոս եպիսկոպոսի, Պիոն քահանայի, Կյուրեղ և Բենիամին սարկավագների և սուրբ վկաներ Աբդլմսեհի, Որմզդանայի և Սայենի հիշատակության օր/День памяти Свв. епикопа Марка, священника Пиония, дьяконов Кирилла и Вениамина и Свв. свидетелей Абдлмсега, Вормздана и Саена/Commemoration of Bishop St. Mark, Priest St. Pion, Deacons St. Kyouregh (Cyril) and St. Benjamin and holy martyrs Sts. Abdlmseh, Vormzdana and Sayen

Ամսաթիվ 24-02-2014

Սբ. Մարկոսը 4-րդ դարի կեսերին եղել է Արիթուսի եպիսկոպոսը:Նրան են վերագրում աստվածաբանական հայտնի բանաձեւումներ: Հուլիանոս Ուրացողի հալածանքների ժամանակ ենթարկվել է բազմաթիվ տանջանքների, ապա` աքսորվել է հեռավոր մի կղզի, որտեղ էլ կնքել է մահկանացուն, կյանքի վերջին տարիները նվիրելով քրիստոնեության քարոզչությանը: Հեթանոսների շրջանում քրիստոնեության տարածման նվիրյալ ջատագովներից է եղել նաև Սբ. Պիոն քահանան: Հայտնի է, որ գործել է Զմյուռնիայում, որտեղ և նահատակվել է իբրև քրիստոնյա քարոզիչ: Հանուն քրիստոնեության մարտիրոսված սրբերից են Կյուրեղ եւ Բենիամին սարկավագները: Կյուրեղ սարկավագը, ամբաստանվելով հեթանոսական տաճարներ կործանելու մեջ, Հուլիանոս Ուրացողի կողմից հանձնվել է քրմերի դատին, որոնք և գազանաբար խոշտանգումների են ենթարկել բարեպաշտ քրիստոնյային:

Բենիամին սարկավագը նահատակվել է պարսից Հազկերտ Ա-ի օրոք` պարսից շրջանում քրիստոնեություն քարոզելու համար: Հազկերտ Ա-ի օրոք նահատակված բազմաթիվ վկաներից են պարսից արքունիքի նախարար Որմզդանան եւ պարսից իշխան Սայենը: Նրանք երկուսն էլ, զրկվելով արքայական ու իշխանական վայելքներից, շարունակում են հավատարիմ մնալ Քրիստոսի հավատքին եւ նահատակվում իբրեւ նվիրյալ քրիստոնյաներ: Պարսկաստանում մեծահարուստ հրեա ընտանիքի զավակ էր Աբդլմսեհը: Հայրական հոտը հովվելիս, ծանոթանում է քրիստոնյա հասակակիցների հետ, որոնք և մկրտում են նրան` տալով Աբդլմսեհ անունը, որ նշանակում է Ծառա Քրիստոսի: Աբդլմսեհի հայրը, չկարողանալով քրիստոնյա իր զավակին կրկին հավատափոխ անել, դաշունահար է անում որդուն այն նույն տեղում, որտեղ մկրտվել էր երանելին: 

Սողոմոնի իմաստություն, 6:12-21

Սողոմոն արքա

    Արդ, ձգտեցէ՛ք հետեւել իմ խօսքերին, փափագեցէ՛ք եւ պիտի խրատուէ՛ք։ Լուսաւոր եւ անթառամ է իմաստութիւնը, դիւրին է յայտնւում իրեն սիրողներինեւ հեշտ է գտնւում փնտռողներից։ Նա ինքն է հասնում իրեն ցանկացողներին՝ աւելի շուտ ճանաչուելու համար։ Ով վաղ է ելնում նրան փնտռելու, նա չի չարչարուի, որովհետեւ դեգերելիս կը գտնի այն իր դռան մօտ։ Նրա մասին մտածելն արդէն կատարեալ իմաստութիւն է, եւ ով տքնում է նրա համար, շատ շուտ էլ կը թեթեւանայ հոգսից։ Արդարեւ, իմաստութիւնն ինքն է շրջում՝ գտնելու իրեն արժանի եղողներին, եւ քաղցրութեամբ յայտնուելով նրանց շաւիղների վրայ, ինքն է նրանց տալիս ամէն մի հնարագիտութիւն։ Իմաստութեան սկիզբը իմաստութիւն սովորելու ճշմարիտ ցանկութիւնն է. իսկ սովորելու ցանկութիւնը նրա նկատմամբ տածած սէրն է, նրա օրէնքների պահպանութիւնը գութն է, նրա օրէնքների իւրացումը՝ անեղծութեան հաստատունութիւնը։ Իսկ անեղծութիւնը մարդուն մօտեցնում է Աստծուն, եւ իմաստութեան ցանկութիւնը տանում է դէպի արքայութիւն։ 

Եսայի մարգարե, 18:7-19:7

Եսայի մարգարե

Եւ երկրի գազաններին. նրանց վրայ պիտի հաւաքուեն երկնքի թռչունները, երկրի բոլոր գազանները պիտի հասնեն նրանց վրայ։ Այն ժամանակ Զօրութիւնների Տիրոջն ընծաներ պիտի մատուցուեն տանջուած ու խոնարհ ժողովրդի կողմից, այդ օրերից յետոյ եւ յաւիտենական ժամանակներում՝ մեծ ժողովրդի կողմից, մի ազգից, որ ոտնատակ է տրուել, բայց յոյսով է մնացել եւ ապրում է իր աշխարհում, գետի այն կողմում, այն տեղում, ուր կոչուեց Զօրութիւնների Տիրոջ անունը Սիոն լերան վրայ։
Տեսիլք եգիպտացիների վրայ Ահաւասիկ Տէրը, բազմած թեթեւասահ ամպերի վրայ, գալու է Եգիպտոս. եգիպտացիների կուռքերը նրա ահից պիտի դողան, նրանց սրտերը պիտի յուսալքուեն։ Եգիպտացիները ելնելու են եգիպտացիների դէմ, պատերազմելու են եղբայրը՝ եղբօր, ընկերը՝ ընկերոջ, քաղաքը՝ քաղաքի, գաւառը՝ գաւառի դէմ։ «Եգիպտացիների հոգիները պիտի խռովուեն, նրանց խորհուրդը պիտի ցրեմ, եւ նրանք հարցում պիտի անեն իրենց աստուածներին ու կուռքերին, իրենց մեռելահարցուկներին ու վհուկներին։ Եգիպտացիներին պիտի մատնեմ խստասիրտ մարդկանց ու տէրերի ձեռքը, դաժան թագաւորները պիտի տիրեն նրանց», - այսպէս է ասում ահա Զօրութիւնների Տէրը։ Եգիպտացիները ծովափնեայ ջրակոյտերից են խմելու, որովհետեւ գետը նուազելու է եւ ցամաքելու։ Գետերն ու գետերի ջրադարձները քաշուելու են, հաւաքուած բոլոր ջրերը ցամաքելու են, եւ բոլոր մարգագետինները, եղէգի ու կնիւնի բոլոր խիտ թաւուտներն ու լոռամարգերը: 

Պողոս Առաքյալի երկրորդ նամակը

կորնթացիներին, 4:10-5:5

Պողոս Տարսոնացի Առաքյալ

Ամէն ժամ մեր մարմինների մէջ կրում ենք Յիսուսի մահը, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մարմինների մէջ. քանզի, քանի դեռ կենդանի ենք, միշտ մահուան ենք մատնւում Յիսուսի համար, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մահկանացու մարմինների մէջ։ Այնպէս որ, մահը զօրանում է մեր մէջ, իսկ կեանքը՝ ձեր մէջ։ Արդ, հաւատի նոյն հոգին ունենք, ինչպէս գրուած էլ է. «Հաւատացի, դրա համար էլ խօսեցի»։ Եւ մենք հաւատում ենք, դրա համար էլ խօսում ենք։ Այս գիտենք, թէ նա, ով յարութիւն տուեց Յիսուսին, մեզ էլ յարութիւն կը տայ Յիսուսի հետ եւ ձեզ հետ միասին կը կանգնեցնի իր առաջ. քանզի ամէն ինչ ձեզ համար է, որպէսզի շատերի գոհութեամբ առատացած շնորհը աւելանայ ի փառս Աստծու։ Դրա համար էլ չենք տկարանում. այլ, թէպէտեւ մեր այս արտաքին մարդը քայքայւում է, բայց մեր ներքին մարդը նորոգւում է օրըստօրէ. որովհետեւ մեր թեթեւ նեղութեան առժամանակեայ յաճախանքը մեր մէջ առաջ է բերում յաւիտենական փառք, որ գերազանցում է ամէն ինչ. քանզի չենք նայում տեսանելի բաներին, այլ՝ անտեսանելիներին, որովհետեւ տեսանելիները ժամանակաւոր են, իսկ անտեսանելիները՝ յաւիտենական։
Քանզի գիտենք, որ, եթէ մեր այս հողեղէն տունը, որ մեր մարմինն է, աւերուի, Աստծուց շինուած անձեռակերտ յաւիտենական տուն ունենք երկնքում։ Եւ այս մարմնի մէջ հառաչում ենք, որովհետեւ փափագում ենք երկնքի բնակութիւնը հագնել։ Միայն թէ, երբ այն հագնենք, մերկ չլինենք. քանի որ, մինչ այս հողեղէն տան մէջ ենք, հառաչում ենք ծանր բեռան տակ, որովհետեւ չենք ուզում մերկանալ այս մարմնից, այլ՝ երկնայինը հագնել սրա վրայ, որպէսզի, ինչ որ մահկանացու է, կլանուի կեանքից։ Եւ Աստուած է, որ մեզ պատրաստում է այս փոփոխութեանը, նա, որ տուեց մեզ Հոգու առհաւատչեան։ 

Ավետարան ըստ Հովհաննեսի, 16:1-5

Հովհաննու Ավետարան

«Այս բաները ասացի ձեզ, որպէսզի գայթակղութիւնից յետ մնաք։ Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կը գայ, երբ, ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում։ Եւ այդ բանը պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ։ Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ։ Այս բաները սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»։ «Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում։

Дата 24-02-2014

Священномученик Марк, епископ Арефусийский, пострадал за веру во Христа при императоре Юлиане Отступнике (361-363). По указанию императора Константина Великого он разрушил идольское капище. Когда вступивший на престол Юлиан начал преследовать христиан и возрождать язычество, враги решили отомстить святому Марку. Старый епископ сначала удалился от преследования, но, узнав, что язычники в поисках его предают истязаниям многих людей, он добровольно предал себя на неописуемые мучения. Жители города Арефусии, видя несокрушимую твердость святителя, отпустили его на свободу. Св. Марка сослали на далекий остров, где он оставался до последних дней своей жизни, посвятив себя проповедованию христианства.

Святой Пионий, священник из города Смирны, был одним из поборников распространения христианства во время гонения на христиан в царствование Декия (249 -251). Он был схвачен гонителями веры в день церковного праздника. После многих истязаний святого мученика распяли на кресте, обложили дровами и подожгли. Когда костер догорел, все увидели тело усопшего святого невредимым: даже волосы на его голове не сгорели, а лицо было светло и сияло Божественной благодатью.

Святой мученик дьякон Кирилл в царствование императора Константина Великого уничтожил много идолов в городе Илиополе. За это он был убит при Юлиане Отступнике. Язычники рассекли тело набожного христианина и, как дикие звери, кусали его, за что Господь покарал мучителей слепотой, язвами и другими страшными болезнями.

Святой мученик дьякон Вениамин обратил в христианство множество персов-язычников и за ревность к евангельской проповеди был замучен в Персии в V веке, в царствование Иезигерда Первого.

Нахарар персидского дворца Вормздан и персидский князь Саен были одними из многих мучеников в царствование Иезигерда Первого. Лишившись царских и княжеских довольствий, они до конца своих днех оставались верными вере Христа.

Абдлмсег был выходцем из богатой еврейской семьи в Персии. Он познакомился со своими ровесниками-христианами, когда пас стадо своего отца. Они крестили его, тезоименовав в Абдлмсега, что означает «слуга Христа». Отец Абдлмсега, не сумев убедить сына отступиться от своей веры, поразил его кинжалом на том самом месте, где  тот получил крещение.

Date 24-02-2014

St. Mark was the Bishop of Aritus in the half of the 4th century. Famous theological doctrines are ascribed to him. During the period of reign of the king Julianus the Betrayer he was subjected to torments, then he was exiled to a remote island, where he passed away dedicating the last years of his life to Christian preaching.

Priest St. Pion also has been one of the devoted advocates of Christianity. It is known that he has served in Smyrna, where he has been martyred for preaching Christianity.

Deacon St. Kyouregh (Cyril) and St. Benjamin have been martyred for the sake of Christian faith. Accusing Kyouregh (Cyril) in destroying heathen temples, Julianus the Betrayer allowed the heathen priests to judge him and the heathen priests subjected him to severe torments. Deacon St. Benjamin was martyred during the period of reign of the Persian king Hazkert I for preaching Christianity among the Persians.

Among the victims martyred during the period of reign of the King Hazkert I were Vormzdana, minister of the Persian royal palace, and Sayen, a Persian noble. Both of them being deprived of royal and noble pleasures and privileges continued to remain loyal to Christian faith and were martyred for the sake of Christian faith.

Abdlmseh was the son of rich Jews living in Persia. While pasturing his father’s cattle  Abdlmseh was acquainted with other Christians of the same age, who baptized him and renamed Abdlmseh, which means “Servant of Christ.” Becoming aware of his son’s converting to Christianity and not succeeding to force him to renounce of Christianity, his father stabbed him in the same place where the saint had been baptized.

Սբ. Իսահակ Պարթև Հայրապետի տոն / Commemoration of the Pontiff St. Sahak Partev / День памяти Св. Саака Партева

Սբ. Իսահակ Հայրապետը Ներսես Մեծ կաթողիկոսի որդին էր, Սբ. Գրիգոր Լուսավորչի տոհմի վերջին ներկայացուցիչը, որ 387 թվականից սկսած 52 տարի եղել է հայոց հայրապետական աթոռի գահակալը: Լինելով կրթված և հմուտ երաժշտական, հռետորական արվեստների, իմաստասիրության եւ լեզվագիտության մեջ, Սահակ Պարթեւը մեծ նպաստ է բերել հայ ազգային մշակույթի զարգացմանը, եղել հայոց գրերի ստեղծման ջատագովը, Մեսրոպ Մաշտոց վարդապետի հետ դարձել հայ դպրության ու եկեղեցական մատենագրության հիմնադիր: Տառերի գյուտից հետո Սբ. Սահակն ու Սբ. Մեսրոպը սկսում են Աստվածաշնչի թարգմանությունը եւ այնպես կատարյալ կերպով են կատարում այն, որ Աստվածաշնչի հայերեն թարգմանությունը դարեր հետո կոչվում է Աստվածաշնչի թարգմանությունների թագուհի:
--------------------------------------------------------------------------------------
Pontiff St. Sahak Partev was the elder son of Catholicos St. Nersess the Great, and the last Catholicos of the Armenian Church who descended from the lineage of St. Gregory the Illuminator. He became Catholicos of All Armenians in 387 A.D., and reigned for an astounding 52 years. Being talented in music and educated in the rhetorical arts, philosophy and linguistics, St. Sahak greatly contributed to the development of Armenian national culture. He was the strongest advocate for the creation of an Armenian Alphabet, and became its chief patron.
Following the creation of the Armenian Alphabet, St. Sahak and St. Mesrop opened a school for translators in the city of Vagharshapat (Etchmiadzin). There they begin the translation of the Holy Bible into Armenian and did it so perfectly, that centuries hence the Armenian Translation is called the “Queen Translation of the Breath of God”. The first sentence translated from the Holy Bible is the opening verse of the Book of Proverbs: “To know wisdom and instruction, to perceive the words of understanding”.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Св. Саак Партев - сын католикоса Нерсеса Великого, последний представитель рода Св. Григория Просветителя. Саак Партев был избран Католикосом в 387 году и 52 года стоял во главе армянского патриаршьего престола. Будучи искуссным в музыке и ораторском искусстве, философии и языкознании, Саак Партев привнес большой вклад в развитие армянской национальной культуры, был поборником создания армянской письменности и вместе со Св. Месропом Маштоцем стал основателем армянской литературы и церковной библиографии.
После создания армянского алфавита Свв. Саак и Месроп приступили к переводу Библии и сделали это настолько совершенно, что Священое Писание на армянском языке до сих пор продолжает считаться «королевой переводов» Библии.