Ամսաթիվ '2014-04-20'
Սբ. Հարության տոն նաև Զատիկ
Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնը կոչվում է նաև Զատիկ, որը նշանակում է զատում, բաժանում, հեռացում մեղքերից եւ վերադարձ առ Աստված: Զատիկը թե Հին, և թե Նոր Կտակարաններում համարվում է 5 տաղավար տոներից մեկը: Հիսուս Քրիստոսի խաչելությունից եւ մահից հետո` երեկոյան, բարեպաշտ մարդիկ Նրա մարմինը իջեցրին խաչից եւ դրեցին վիմափոր գերեզմանի մեջ, փակելով մեծ քարով: Երեք օր հետո` կիրակի առավոտյան, յուղաբեր կանայք` Մարիամ Մագդաղենացին, Հակոբի մայր Մարիամը եւ Սողոմեն, գնացին գերեզման անուշաբույր յուղերով օծելու Քրիստոսի մարմինը, սակայն զարմանքով տեսան, որ քարայրի մուտքի քարը հեռացված է, իսկ գերեզմանը` թափուր: Մինչ նրանք տարակուսում էին, երևացին երկու հրեշտակ և ասացին. «Ինչո՞ւ եք ողջին մեռելների մեջ փնտրում: Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ» (Ղուկ. 24:5-6):
Հարության լուրը կանայք ավետում են առաքյալներին, որից հետո Հիսուսը երևում է նրանց: Քրիստոսի Հարությունը դարձավ քրիստոնեական վարդապետության և հավատի հիմքը: «Եթե մեռելների հարություն չկա, ապա և Քրիստոս հարություն չի առել: Եվ եթե Քրիստոս Հարություն չի առել, իզուր է մեր քարոզությունը, իզուր է և ձեր հավատը» (Ա Կորնթ. 15:13-14): Զատկի տոնին հավատացյալները ձու են ներկում: Ձուն համարվում է հարության եւ նոր կյանքի սկզբնավորման խորհրդանիշ: Իսկ կարմիր գույնը խորհրդանշում է խաչյալ Հիսուսի կենդանարար արյունը, որ թափվեց մարդկության փրկության համար: Ըստ Ս.Գրիգոր Տաթևացու՝ «Միայն Զատկին ենք ձու ներկում, որովհետեւ ձուն օրինակ է աշխարհի և ինչպես իմաստուններն են ասում. «Դրսի կեղևը նման է երկնքին, թաղանթը՝ օդին, սպիտակուցը՝ ջրին, դեղնուցն էլ երկիրն է: Իսկ կարմիր գույնը խորհրդանշում է, որ աշխարհը գնվեց Քրիստոսի արյամբ: Եվ մենք կարմիր ձուն մեր ձեռքերի մեջ առնելով` հռչակում ենք մեր փրկությունը»: Սբ. Հարության տոնի նախընթաց երեկոյան եկեղեցիներում մատուցվում է Ճրագալույցի Սբ. Պատարագ, որով սկսվում են զատկական տոնակատարությունները: Առավոտյան եկեղեցիներում կատարվում է ժամերգություն, Անդաստանի արարողություն, ապա մատուցվում Սբ. Պատարագ: Սբ. Հարության տոնին հավատացյալները միմյանց ողջունում են Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց ավետիսով, պատասխանում՝ Օրհնյալ է Հարությունը Քրիստոսի: Հիսուս Քրիստոսի հրաշափառ Հարության` Սբ.Զատկից սկսած հիսուն օրերը մինչև Հոգեգալուստ (Պենտեկոստե) Հայ Առաքելական Եկեղեցում կոչվում են Հինունք կամ Հինանց շրջան՝ նվիրված Տիրոջ Հարության և Համբարձման խորհրդին: Այդ պատճառով ամբողջ շրջանը կոչվում է Տերունի: Հինունք անունը ծագում է հիսունքից: Առաջին քառասուն օրերը նվիրված են Հարուցյալ Քրիստոսի երևումներին: «Նա իր չարչարանքներից հետո իրեն կենդանի ներկայացրեց նրանց առաջ շատ ապացույցներով` քառասուն օրերի ընթացքում երևալով նրանց և խոսելով Աստծո արքայության մասին» (Գործք 1:3): Հինանց շրջանի վերջին տասն օրերը նվիրված են Քրիստոսի Համբարձմանը: Հինանց շրջանն ավարտվում է Հոգեգալստյան տոնով (այս տարի՝ մայիսի 11-ին): Համաձայն եկեղեցու կանոնների` բոլոր հիսուն օրերն ուտիք են, այսինքն` այս շրջանում չկան պահոց օրեր և թույլատրելի են բոլոր կերակրատեսակները:
Սուրբ Զատիկ
ԶԱՏԻԿ
Զատիկ նշանակում է զատում, բաժանում, հեռացում մեղքերից և իր վերջնական իմաստով՝ վերադարձ առ Աստված: Զատիկը թե՛ Հին և թե՛ Նոր Կտակարաններում համարվում է մեծագույն տոներից մեկը: Այն կապված է ազատագրության և փրկագործության պատմական զույգ իրողությունների հետ:
Առաջինը Հին Կտակարանի այն դրվագն է, երբ հրեաները, Աստծո խնամածությամբ և Մովսեսի առաջնորդությամբ անցնելով Կարմիր ծովը, փրկվեցին եգիպտական գերությունից: Եգիպտական գերությունից ձերբազատվելը խորհրդանշում էր մեղքի և մահվան երկրից դուրս գալը, զատվելը և դեպի Ավետյաց երկիր ճանապարհվելը:
Երկրորդը Քրիստոսի Հարությունն է: Աստծո Որդին՝ իբրև Գառն Աստծո, Իր արյունը թափեց մեղավոր մարդկության համար, խաչվեց և երրորդ օրը հարություն առավ մեռելներից, որպեսզի բոլոր Իրեն հավատացողներին սրբելով մեղքերից՝ արժանի դարձնի հավիտենական կյանքին:
Եգիպտոսից Իսրայելի դուրս գալը խորհրդանշում է մարմնավոր գերությունից ազատվելը, իսկ այժմ Քրիստոսի հարության զորությամբ մարդկությունը` Նոր Իսրայելը, փրկվում է մեղքի և մահվան տիրակալությունից` խավարից դառնալով դեպի աստվածային լույսը, հավատն ու հավիտենական կյանքը:
Այսպիսով՝ Հին Կտակարանի զատկական գառը օրինակն է Հիսուս Քրիստոսի:
«Ահա Գառն Աստծո, որ վերցնում է աշխարհի մեղքը» (Հովհ. 1. 29): Հովհաննես Մկրտչի այս մարգարեությունը, թե Հիսուս պիտի քանդեր մեղքի կապանքները, կանխատեսում էր դժոխքի ու մահվան պարտությունը:
ՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ
ՄԵԶ ՀԱՄԱՐ
Ինչո՞ւ եք ողջին մեռելների մեջ փնտրում:
Այստեղ չէ, այլ հարություն առավ»:
(Ղուկ. 24. 4-9)
Այսպիսի քաղցր բառեր արտաբերելով հրեշտակները դիմավորեցին այն կանանց, ովքեր վաղ առավոտ եկել էի Հիսուսի գերեզման: Այսպես են հնչում հրեշտահային ձայները նաև 2000 տարի անցնելուց հետո, որպես Աստվածային հաղթության և հույսի արձագանք:
Այո Քրիստոս Հարություն առավ: Ինչպես մրրիկից հետո արեգակի լույսը, որ թռչուններին քաջալերում է երգելու և կարկուտով ջարդված ծաղիկներին կենդանություն է տալիս, այնպես էլ այս բառերը փոխում մարդու կյանքի ամբողջ խորհուրդը՝ լցնելով հաղթանակի հույսով: Այլևս մենք կարող ենք համարձակ հոգով և երջանիկ սրտով քայլել այս աշխարհի ժամանակավոր ճանապարհով. ճանապարհ, որի վերջում անմահությունն է, որտեղ մահը այլևս չի սարսափեցնի մեզ, քանզի Քրիստոս Իր Հարությամբ հաղթեց մահվանը, որի մասին բացականչում է Պողոս առաքյալը. «Ո՞ւր է, մա՛հ, քո հաղթությունը, ո՞ւր է, դժո՛խք, քո խայթոցը» (Ա Կորնթ. 15. 55):
Աստծո Որդու՝ Խաչի վրա մահվամբ և Հարությամբ մենք վերստին հավիտենական կյանք ունենալու արժանացանք. «Ես եմ հարությունը և կյանքը. ով հավատում է Ինձ, թեկուզ մեռնի, կապրի» (Հովհ. 11. 25):
Փրկիչն Իր Հարությամբ հաստատեց կյանքի ու անմահության գաղափարը և մենք Քրիստոսին ընդունելով որպես Փրկիչ և Տեր, պիտի հարություն առնենք` Նրա հետ հավիտենապես թագավորելու«Ինչպես Ադամով բոլորը մեռնում են, նույնպես և Քրիստոսով ամենքը պիտի կենդանանան»(Ա Կորնթ. 15. 22):
ԿԱՐՄՐԱՆԵՐԿ ՀԱՎԿԻԹ
Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու հոգևոր սովորույթներից է Սուրբ Հարության տոնի նախօրեին ձու ներկելը և միմյանց կարմրաներկ հավկիթ նվիրելըՆախ տեսնենք, թե ի՞նչ է խորհրդանշում ձուն:
Տակավին նախաքրիստոնեական շրջանում ձուն եղել է բնության վերազարթոնքի, կյանքի ու արգասավորության խորհրդանշան, ուստի և ներառվել է եկեղեցական ավանդության մեջ և քրիստոնեական բոլոր ժամանակների համար դարձել հարության և հավիտենական կյանքի խորհրդանշան:
Այսպես, ձուն խորհրդանիշն է այն վիմափոր գերեզմանի, որտեղից մարդեղացյալ Աստվածորդին հրաշափառապես հարություն առավ, իսկ ըստ Սուրբ Գրիգոր Տաթևացու՝ ձուն «ողջ աշխարհի օրինակն է, և ինչպես որ իմաստուններն են ասում, դրսի կեղևը երկնքին է նման, թաղանթը՝ օդին, սպիտակուցը՝ ջրին, իսկ դեղնուցն էլ երկիրն է...»
Ձուն խորհրդանշում է նաև ադամորդու կյանքի երկու վիճակը՝ երկրավորն ու երկնայինը© ինչպես ձվի անկենդան պատյանի մեջ ամփոփված է ապագա արարածի սաղմը (որն ինքնին կենդանություն է« սակայն անկատար և արտաքին աշխարհին գրեթե անհաղորդ), նույնպես և ադամորդին« թեև իրական ու տեսանելի այս աշխարհում է ապրում« սակայն տակավին չի կարող թե՛ մարմնով և թե՛ հոգով հաղորդակցվել Երկնային արքայության քաղցրությանն ու երանությանը (տե՛ս Ա Կորնթ. 13. 12): Երկրավոր կյանքում մարդն ինչպես աստվածային ճշմարտություններին ու խորհուրդներին, այնպես և հանդերձյալ կյանքի քաղցրությանն ու երանությանը (նաև դառնությանն ու տառապանքին) հաղորդակից է լինում այնքանով, որքանով Տեր Աստված հայտնել է ճանաչելու, իմանալու և փրկության հասնելու համար: Ինչպես ձվից ելած արարածը սկսում է ամբողջական կյանքով ապրել՝ իր տարատեսակ ընդունակություններն ու ցանկությունները դրսևորելով, նույնպես և աստվածահաճո անձինք Տիրոջ Երկրորդ գալստյամբ, ահեղ ու անաչառ Դատաստանից հետո, կատարյալ, հավիտենական կյանք են մուտք գործելու և այնտեղ, Բարձրյալ Աստծո կամոք« հավիտենական ուսումնառությամբ լուսավորվելու են աստվածգիտությամբ և նորոգված ու փառավոր մարմնով (տե՛ս Փիլիպ. 3. 21), Ամենասուրբ Երրորդության կենդանարար ներկայությամբ վայելելու են Երկնքի արքայության անանց երանությունը:Այսպիսով, զատկական ձուն նյութական մի նշան է, որը մեզ հիշեցնում է մեր «Հավատամքի» գլխավոր ու էական ճշմարտություններից մեկը՝ ննջեցյալների հարությունը, որի երաշխիքը մեռելներից հարություն առած Տեր Հիսուս Քրիստոսն է՝ ննջեցյալների առաջին պտուղը (տե՛ս Ա Կորնթ. 15. 20), քանզի «Քրիստոսով ամենքը պիտի կենդանանան...» (Ա Կորնթ. 15. 22):
Երկրորդ՝ ինչո՞ւ ենք միմյանց ձու նվիրում և ինչո՞ւ ենք այն կարմիր գույնով ներկում:
Նախ՝ Ընդհանրական Սուրբ Եկեղեցու ավանդության համաձայն` Սուրբ Հարության տոնին միմյանց կարմրաներկ հավկիթներ նվիրելու սովորույթը կապվում է սուրբ Մարիամ Մագդաղենացու հետ: Ավանդության համաձայն՝ Քրիստոսի համբարձումից հետո նա սուրբ Ավետարանի քարոզչության նպատակով գնացել է Հռոմ, ներկայացել Տիբերիոս կայսերը, նրան կարմրաներկ մի ձու նվիրել` ավետելով «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց»` սկսել է իր քարոզչությունը: Հարության խորհրդով ձու ներկելու վերաբերյալ հետաքրքրական մի մեկնաբանություն է պահպանվել հայոց կյանքում, ի մասնավորի Սյունյաց աշխարհի Սիսական գավառում. «...Քրիստոսի չարչարանքի ժամանակ մանրավաճառները փչացած ձվեր էին տալիս երեխաների ձեռքը, որ խփեն Քրիստոսին, սակայն ձվերն առանց Քրիստոսին դիպչելու հետ էին դառնում՝ թարմացած և կարմիր գույն ստացած: Ի հիշատակ այս անցքի, ասում են, տնօրինել են Զատկին ձվեր ներկել»:
Երկրորդ՝ թեև ի սկզբանե Ընդհանրական Սուրբ Եկեղեցու մաս եղող Եկեղեցիներում հավկիթները ներկվել են կարմիր գույնով, սակայն, դարերի հոլովույթում, որոշ Եկեղեցիներում խաթարվել է միայն կարմիր գույնով ներկելու հնավանդ սովորույթը և զատկական հավկիթները դարձել են բազմագույն: Ցավով պետք է նկատենք, որ հայ իրականության մեջ ևս գործնականացել է հավկիթները զանազան գույներով ներկելու ավանդույթը, մինչդեռ մեր Մայր Եկեղեցու եռամեծ վարդապետը՝ Սուրբ Գրիգոր Տաթևացին, ի մի բերելով իմաստուն վարդապետների վկայությունները, ավանդում է հավկիթները ներկել միայն ու միայն կարմիր գույնով, որովհետև «կարմիր ներկը խորհրդանշում է, որ այս աշխարհը Քրիստոսի արյամբ գնվեց». Քրիստոս Աստված Իր մահվամբ խորտակեց մեր պարտամուրհակի զորությունը և այն խաչափայտին գամեց (տե՛ս Կողոս. 2.14), իսկ Իր լույս հարությամբ հաղթեց մեղքին ու մահվանը և մեզ սատանայից փրկագնելով՝ անմահություն ու անապականություն պարգևեց և Երկնքի Արքայության ժառանգորդ դարձրեց: Գողգոթայում մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն Իր սուրբ և անապական արյան հեղմամբ ողջ արարչագործությունը՝ աստվածային տնտեսությունը, նորոգեց, ուստի և մենք, կարմիր հավկիթը մեր ձեռքերի մեջ առնելով, հայտնապես մեր փրկությունն ենք ազդարարում: Հետևապես, ամենևին խրախուսելի չէ, որ հավատացյալ հայորդիները հարության, նորոգության և մշտնջենական կյանքի առարկայական խորհրդանիշ դարձած զատկական հավկիթները հեթանոսաբար այլ գույներով ներկեն£ Արդ, հավատարի՛մ մնանք մեր հայրերի ավանդույթին և զատկական հավկիթները ներկենք միմիայն կարմիր գույնով:
Վերջում հարկ ենք համարում նկատել, որ մեր ժողովրդի կենցաղում ևս մի սովորույթ է ընդհանրացել« որն անհարկի է ու անընդունելի. եթե ընտանիքում մինչև Սուրբ Զատիկ որևէ մեկը մահանում է, ապա այդ տանը ձու չի ներկվում, իսկ օջախի անդամներն էլ չեն մասնակցում Տիրոջ Սուրբ Հարության հոգենորոգ ուրախություններին (հիրավի, սա ոչ թե հանգուցյալի նկատմամբ հարգանքի արտահայտություն է« այլ անգիտության հետևանք): Մինչդեռ, քանի որ ձուն հարության« նորոգության ու կյանքի հավերժության խորհրդանշան է« առավելաբար պիտի ներկվի հենց հարազատին հուղարկավորած ընտանիքում՝ ի նշան ննջեցյալի հոգու անմահության և այն բարի հույսի, որ հարուցյալ Փրկչի ողորմությամբ ու գթությամբ իրենց արյունակից բարեկամը ևս հարություն է առնելու և արժանանալու արդարների հատուցմանը:
ՔՐԻՍՏՈՍ ՀԱՐՅԱՎ Ի ՄԵՌԵԼՈՑ
ՕՐՀՆՅԱԼ Է ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՔՐԻՍՏՈՍԻ
--------------------------------------------------------------------------------
Data '2014-04-20 '
Festa della gloriosa risurrezione di Gesù Cristo
La festa della Resurrezione gloriosa del Signore nostro Gesù Cristo o la festa di Pasqua è uno dei cinque grandi feste della Chiesa armena. L'origine principale della festa è il seguente.
Il re d'Egitto non era d'accordo per consentire agli ebrei di viaggiare nel deserto, per offrire sacrifici al Signore Dio , e l'ultima punizione di Dio, il re d'Egitto, che dovrebbe costringere il re a far Ebrei fuori del paese era la morte di ogni figlio primogenito e ogni primo nato di tutti i bovini in Egitto . Al fine di salvare gli Ebrei dalla punizione che il Signore parlò a Mosè e per mezzo di Mosè ordinò agli ebrei di uccidere un agnello e prendendo un po ' del sangue e metterlo sugli stipiti delle porte e sopra le porte delle case . Nella notte in cui sarebbe passare attraverso il paese d'Egitto per uccidere ogni maschio primogenito , sia umana che animale , egli avrebbe visto il sangue sulle porte e non avrebbe lasciato l'Angelo della Morte entrare nella casa . Avrebbe passare sopra e non danneggiare gli Ebrei quando punire gli egiziani . Infine, dopo che la punizione , il re ha permesso agli Ebrei di lasciare il paese , e gli Ebrei lasciarono l'Egitto . Così , l'umanità ottenuta vita grazie al sangue di Cristo , l'Agnello di Dio , al fine di raggiungere terra benedetta dei cristiani - il Regno dei Cieli .Il mistero della Pasqua è il mistero di Gesù Cristo, suo salubre Santo Sangue sparso per l'umanità e la Sua risorgendo dai morti per l'umanità. Il Figlio di Dio deve incarnarsi, essere sottoposto a torture, essere crocifisso, sepolto e il terzo giorno sollevare dalla morte.
Dopo la crocifissione e morte di Gesù Cristo suo corpo fu deposto dalla croce e posto nel sepolcro e l'ingresso della tomba è stata chiusa da una grossa pietra ei soldati fu ordinato di controllare l' ingresso della tomba .Dopo tre giorni le tre donne, che avevano seguito Gesù dalla Galilea , Maria Maddalena , Maria , madre di Giacomo e di Giuseppe , e la moglie di Zebedeo portarono spezie e profumi per ungere il corpo di Gesù . Trovarono la pietra rotolata via dal l'ingresso della tomba , così andarono in, ma non hanno fatto il corpo del Signore . Rimasero lì perplesso su questo , quando improvvisamente due angeli vestiti di bianco apparve e disse loro: « Perché cercate tra i morti colui che è vivo? Egli non è qui , ah è stata sollevata " ( Lc 24:5-6 ) . Le donne tornate dal sepolcro e hanno detto tutte queste cose agli undici discepoli e tutto il resto . Secondo Peter più di 500 persone hanno visto Cristo che si era risorto dai morti . Quindi , questo è il riassetto evangelica del fatto di Pasqua o Santa Resurrezione .
Resurrezione di Cristo divenne la base della dottrina cristiana e la fede. "Se questo è vero, significa che Cristo è risuscitato dalla morte, allora non abbiamo nulla da annunciare e non hai niente da credere" (1 Cor 15,13-14).
Cristo è risorto dai morti, per mezzo della sua morte egli ha distrutto la morte e ha concesso la vita eterna. "Io sono la Resurrezione e io sono la Vita. Chi crede in me vivrà, anche se muore; e chiunque vive e crede in me non morirà mai "(Gv 11,25). Cristo è morto per la salvezza degli uomini e il Suo Sangue ha tolto il peccato nel mondo, così che dobbiamo ereditare la vita eterna.
Nel giorno della festa di Pasqua gente tingere le uova rosse come simbolo di vita feconda, di salvezza e di gioia. San Gregorio Datev considera l'uovo di essere il simbolo del mondo, il guscio dei quali è il cielo, la membrana è l'aria, il bianco è l'acqua e il tuorlo è la terra. Uova di tintura rosso simboleggia la salvezza del mondo mediante Sangue di Cristo.
La Chiesa armena celebra la festa di Pasqua la prima Domenica dopo la luna piena dell'equinozio di primavera, con 35 giorni moveability, nel periodo dal 21 marzo - 26 aprile.
La Chiesa armena celebra tradizionalmente la sera Divina Liturgia la sera prima della gloriosa risurrezione di Gesù Cristo (Pasqua). Dopo la conclusione della liturgia, i fedeli prendere le candele accese a casa assemblato, a simboleggiare la luce che Cristo ha portato nel mondo. La Divina Liturgia celebrata alla vigilia è l'inizio delle cerimonie festive.
Domenica, il giorno della festa, un servizio di mattina si svolge il servizio Andastan viene eseguita in cui i quattro angoli del mondo sono benedetti, dopo la Divina Liturgia si celebra. Quel giorno l'accoglienza fedeli l'un l'altro in occasione della risurrezione gloriosa di Cristo trasmettere il grande riassetto: "Cristo è risorto dai morti" e ricevere la risposta: "Benedetto è la risurrezione di Cristo".
Periodo di cinquanta giorni a partire dalla festa di Pasqua - il Santo Festa della Resurrezione gloriosa del Signore nostro Gesù Cristo - e duratura fino a Pentecoste nella Chiesa Apostolica Armena Santo è chiamato Hinounk o Hinants periodo. Tale periodo è dedicato al mistero della Risurrezione del Signore, ed è per questo che è il periodo di Dominical.
Il nome "Hinounk" deriva dalla parola hisuonk (cinquanta). I primi 40 giorni del periodo sono dedicate ai appearings di Rosen Cristo: "Per quaranta giorni dopo la sua morte, apparve a loro molte volte in modi che dimostrato oltre ogni dubbio che egli è vivo. Essi lo videro, e ha parlato con loro del regno di Dio ".
Gli ultimi dieci giorni del periodo Hinants sono dedicati alla Ascensione di Cristo.
Hianats periodo si conclude con la festa dell'Ascensione. Secondo le leggi della Chiesa non ci sono giorni di digiuno durante tutti i 50 giorni del periodo Hinants, il che significa che tutte le persone possono mangiare tutto durante quel periodo.
---------------------------------------------------------------------------
Date '2014-04-20'
Feast of the Glorious Resurrection of Jesus Christ
The Feast of the Glorious Resurrection of Our Lord Jesus Christ or the Easter Feast is one of the five major feasts of the Armenian Church. The main origin of the feast is the following.The king of Egypt didn’t agree to allow the Hebrews to travel into the desert to offer sacrifices to Lord the God, and the last punishment of God on the king of Egypt that should force the king to let the Hebrews out of the country was the death of every first-born son and every first-born of all cattle in Egypt. In order to save the Hebrews from that punishment the Lord spoke to Moses and by means of Moses ordered the Hebrews to kill a lamb and taking some of the blood and put it on the doorposts and above the doors of the houses. On the night when He would go through the land of Egypt to kill every first-born male, both human and animal, He would see the blood on the doors and would not let the Angel of Death enter the house. He would pass over and wouldn’t harm the Hebrews when punishing the Egyptians. Finally, after that punishment, the king allowed the Hebrews to leave the country, and the Hebrews left Egypt. So, mankind obtained life thanks to the Blood of Christ, the Lamb of God, in order to reach the Christians’ blessed land - the Kingdom of Heaven.
The Mystery of Easter is the mystery of Jesus Christ, His Salutary Holy Blood shed for mankind and His Rising from the dead for mankind. The Son of God should incarnate, be subjected to tortures, be crucified, buried and the third day raise from death (Ps 15:9-11, 29:4, 40:11-13, 117:16-17, Ho 6:2-3).
Following the crucifixion and death of Jesus Christ His body was taken off the cross and placed into the tomb and the entrance to the tomb was closed by a large stone and the soldiers were ordered to control the entrance to the tomb. After three days the three women, who had followed Jesus from Galilee, Mary Magdalene, Mary, the Mother of James and Joseph, and the wife of Zebedee brought spices and perfumes to anoint the body of Jesus. They found the stone rolled away from the entrance to the tomb, so they went in but they didn’t the body of the Lord. They stood there puzzled about this, when suddenly two angels dressed in white appeared and said to them, “Why are you looking among the dead for one who is alive? He is not here, ha has been raised” (Lk 24:5-6). The women returned from the tomb and told all these things to the eleven disciples and the rest. According to Peter more than 500 people saw Christ who had risen from the dead. So, this is the evangelical tiding of the fact of Easter or Holy Resurrection.Resurrection of Christ became the basis of the Christian doctrine and faith. “If that is true, it means that Christ has been raised from death, then we have nothing to preach and you have nothing to believe” (1 Co 15:13-14).
Christ rose from the dead, by means of His Death He destroyed Death and granted eternal life. “I am the Resurrection and I am the Life. Whoever believes in me will live, even though he dies; and whoever lives and believes in me will never die” (Jn 11:25).
Christ died for the salvation of mankind and by His Blood took away the sin in the world, so that we should inherit eternal life.
On the day of the Easter feast people dye eggs red as a symbol of fruitful life, salvation and joy. St. Gregory of Datev considers the egg to be the symbol of the world, the shell of which is the sky, the membrane is the air, the white is the water and the yolk is the earth. Dyeing eggs red symbolizes the salvation of the world by means of Blood of Christ.
The Armenian Church celebrates the Easter Feast on the first Sunday following the full moon of the vernal equinox, with 35 days moveability, during the period from March 21 –April 26.
The Armenian Church traditionally celebrates evening Divine Liturgy on the evening prior to Jesus Christ’s Glorious Resurrection (Easter). Following the conclusion of the Liturgy, the assembled faithful take lit candles home, symbolizing the Light that Christ brought into the world. The Divine Liturgy celebrated on the eve is the start of the festive ceremonies.
On Sunday, the day of the feast, a morning service is conducted the Andastan Service is performed wherein the four corners of the world are blessed, afterwards the Divine Liturgy is celebrated. That day the faithful welcome each other on the occasion of the Glorious Resurrection of Christ conveying the great tiding: “Christ is Risen from the dead” and receive the answer: “Blessed is the Resurrection of Christ.”Fifty-day period beginning from the Easter Feast – the Holy Feast of the Glorious Resurrection of Our Lord Jesus Christ - and lasting till Pentecost in the Holy Armenian Apostolic Church is called Hinounk or Hinants period. That period is dedicated to the mystery of Resurrection of the Lord, and that is why it is Dominical period.
The name “Hinounk” comes from the word hisuonk (fifty). The first forty days of the period are dedicated to the appearings of Rosen Christ: “For forty days after his death he appeared to them many times in ways that proved beyond doubt that he was alive. They saw him, and he talked with them about the Kingdom of God” .
The last ten days of the Hinants period are dedicated to the Ascension of Christ.
Hianats period is concluded with the Feast of Ascension. According to the Church laws there are no fasting days during all fifty days of Hinants period, which means that all people can eat everything during that period.
----------------------------------------------------------------------
Дата '2014-04-20'
ПАСХА. Светлое Христово Воскресение
Армянская Апостольская Церковь отмечает Пасху - Светлое Христово Воскресение - в следующее после полнолуния воскресенье, наступающее после весеннего равноденствия, в период с 21-го марта по 26-е апреля.Праздник Святого Воскресения называется также Пасхой, что означает освобождение, избавление от грехов и возвращение к Богу. Пасха считается одним из величайших праздников Ветхого и в Нового Завета.
После распятия и смерти Иисуса Христа набожные люди сняли Его Тело с креста и положили во гроб, высеченный в скале. Вход в гробницу был закрыт большим камнем. Через три дня жены-мироносицы – Мария-Магдалина, Саломея и Мария, мать Иакова, пришли к гробнице, чтобы помазать тело Господа душистыми маслами. Однако, подойдя поближе, они увидели, что камень был отвален, вход в скалу был открыт, а гроб был пуст. Пока они недоумевали, перед ними предстали два мужа в одежде блистающих и сказали им: «Что вы ищете живого между мертвыми? Его здесь нет: Он воскрес ...» (Лук. 24: 5-6). Жены-мироносицы донесли весть о Воскресении апостолам, после чего Иисус явился им.
Воскресение Иисуса Христа стало основой христианского вероучения. «Если нет воскресения мертвых, то и Христос не воскрес; А если Христос не воскрес, то и проповедь наша тщетна, тщетна и вера ваша» (1 Кор. 15:13-14).В Пасху верующие красят яйца. Яйцо является символом воскресения и зарождения новой жизни. А красный цвет символизирует животворную кровь распятого Христа, пролитую во имя нашего спасения. Об окрашивании яйца в красный цвет Св. Григор Татеваци пишет: «Только в Пасху мы красим яйца, поскольку яйцо символизирует Вселенную: скорлупа похожа на небо, пленка – на воздух, белок – на воду, а желток и есть сама земля. Красный цвет означает, что мир был спасен ценой крови Христа. Когда мы берем в руки красное яйцо, мы провозглашаем наше спасение».
Накануне вечером в церквях служат Св. Литургию Сочельника, и пасхальные торжества начинаются. В воскресенье утром совершается богослужение Пасхальной Заутрени, обряд освящения четырех сторон света (Андастан), затем служат Св. Литургию. Приветствуя друг друга, христиане говорят друг другу: «Христос воскрес из мертвых!» - «Благословенно Воскресение Христово!». Радостное Пасхальное приветствие напоминает то состояние апостолов, в котором они, когда внезапно пронеслась весть о Воскресении Христовом, с изумлением и восторгом говорили друг другу: «Христос воскрес!», и отвечали: «Воистину воскрес!»
Пятидесятидневный период от Св. Пасхи (Светлого Христова Воскресения) до Пятидесятницы (Пентекосте) в Армянской Апостольской Церкви называется Хинунк. Он посвящен таинству Воскресения и Вознесения Господа, поэтому весь этот период является Господним.
Хинунк происходит от слова «пятьдесят». Первые сорок дней посвящены явлению Воскресшего Христа, «Которым и явил Себя живым по страдании Своем со многими верными доказательствами, в продолжение сорока дней являясь им и говоря о Царствии Божием» (Деян. 1:3).
Последние десять дней Хинунка посвящены Вознесению Христа. Завершается Хинунк праздником Пятидесятницы. Согласно церковным канонам, в этом периоде нет постных дней, и можно употреблять все виды пищи.
Nessun commento:
Posta un commento