Bari custodisce un prezioso gioiello architettonico dell'XI secolo.E il gioiello non è incastonato tra le gloriose mura medievali della città vecchia. La pietra preziosa di cui parliamo si trova a solo un chilometro dalla città nella via di San Giorgio dei Martiri della zona industriale di Bari,centro metri in distanzia dal Teatro Kismet,e giace abbandonata in una discarica a cielo aperto, tra immondizia e sterpaglie, inghiottita lentamente dalla vegetazione che cerca di occultarla agli sguardi dei suoi ingrati cittadini. Stiamo parlando della chiesetta di San Giorgio Martire (o San Giorgio degli Armeni), una delle più belle chiese rurali disseminate in Terra di Bari.San Giorgio Martire è un tipico esempio di romanico rurale pugliese a croce greca contratta, avente cioè i due bracci orizzontali terminanti ad archi ciechi. C’è un'unica navata coperta da una cupola centrale, ormai completamente invasa dalle radici degli alberi cresciuti accanto all'edificio, che hanno fatto cadere stucchi e intonaci sul pavimento divelto e coperto di ogni tipo di rifiuto. Dalle nicchie laterali sono stati asportati tutti gli arredi. L'altare è sparito e nell'abside si intravedono i pochi segni colorati di quello che resta del magnifico affresco di San Giorgio che uccide il drago.Malgrado la scarsa documentazione e i vuoti storici delle varie epoche, la chiesa di San Giorgio è stata meta di pellegrinaggi continui, almeno fino agli anni Sessanta, come abbiamo raccontato in un precedente articolo. Un'altra anche il nostri tempi.
Ultimo restauri effettuato dalla famiglia che ancora oggi ne detiene la proprietà. Una lapide commemorativa, ancora perfettamente leggibile all'interno della chiesa, ricorda con enfasi patriottica il restauro realizzato da Nicola Scattarelli nel 1920. Ma da quella data nessun intervento significativo di manutenzione è stato eseguito. Non sappiamo perché improvvisamente il pellegrinaggio al santuario si sia interrotto, di certo ne è seguito il declino e il disfacimento progressivo dell'intera struttura. Vandali e ladri hanno fatto il resto.
A questo si aggiunga che il progetto di raddoppiamento della linea ferroviaria Bari-Bitritto, i cui lavori già iniziati stanno ulteriormente danneggiando questa estesa zona ricca di grotte naturali e chiese. E tutto nel silenzio e nell'inerzia dei nostri amministratori, passati e presenti.
Բարիում է գտնվում XI-րդ դարի թանկագին ճարտարապետական գանձերից մեկը, գանձ չէ սահմանված փառավոր միջնադարյան հին քաղաքի պատերին միջև:Գանձը,որի մասին մենք խոսում ենք գտնվում է քաղաքից մեկ կիլոմետր հեռու Բարի արդյունաբերական ոլորտում,Եկեղեցուց հարյուր մետր հերավորության գտնվում է Կիսմետ թատրոնը, քարացած և լքված է բաց աղբանոցում,աղբը և մոլախոտերը, կամաց - կամաց որը փորձում է թաքցնել այն սևեռուն հայացքը իր անշնորհակալ քաղաքացիներից:Մենք խոսում ենք Սուրբ Գևորգի մարտիրոս (կամ Սուրբ Գևորգի Հայերի) եկեղեցու մասին,որը մեկը լավագույն գյուղական եկեղեցիներից է որոնք ցրված են Բարիի հողի վրա:
Խորան ամբողչովին անհետացել է պատերին կարելի է տեսնել գունավոր մի քանի հաղորդաշարում որը մնում է Սուրբ Բևորգի որմնանկարից թէ ինչպես է նա սպանում վիշապին:Չնայած պատմական փաստաթղթերի բացակայության տարբեր տարիքի, Սուրբ Գևորգի Եկեղեցին միշտ շարունակվել է
ուխտագնացություն, առնվազն մինչև վացուննականները ,ինչպես մենք պատմել ենք նախորդ հոդվածում , Մեկ այլ նաև մեր ժամանակներում :
Վերջին վերանորոգումները կատարվել է Սկատարելի ընտանիքը, որը դեռևս նրա սեփականություննե:Հուշատախտակ որը եկեղեցում դեռ կատարելապես պարզ , շեշտում է հայրենասիրական վերանորոգման մասին որը կատարել է Նիկոլա Սկատտարելլին 1920 թ.:Բայց այդ ժամանակ որևէ էական միջամտություն պահպանման չի կատարվել:Մենք չգիտենք, թե ինչու հանկարծ,ուխտագնացությունը դեպի սրբություն ընդհատվել են, Իհարկե, դա հետևեց անկման և աստիճանական փլուզումի ամբողջ կառույցի:Մնացածնել արել են վանդալները և գողերը:
Վանդալները ու գողեր են արել մնացածը:
E Questo tutto in passato,oggi la Chiesa di S. Giorgio degli Armeni Sotto gli occhi di tutti. Eppure invisibili. Luoghi nel cuore o ai margini della città, comunque dimenticati e condannati al degrado. Ci si passa magari davanti con l´auto ogni giorno, senza sapere niente della storia dei ruderi di una villa o di un mucchio di pietre apparentemente insignificanti.Vandali e ladri hanno fatto il resto. Questa volta : alcuni ladri di rame hanno trasformato la chiesa in una fornace per sciogliere i cavi elettrici.
Եվ այս ամենը անցյալում, այսօր Սուրբ Գևորգի եկեղեցին բոլորիս աչքերի առջև, Եվ դեռ անտեսանելի:Վայրեր սրտում կամ քաղաքի եզրին, սակայն, մոռացվել է և դատապարտվել:Այստեղով ամեն օր անգամ նույնիսկ մարդիք մեքենայով անցնում են առանց իմանալու ոչինչ ավերակների պատմության մասին,Վանդալները ու գողեր են արել մնացածը: Այս անգամ, որոշ պղնձի գողերը դարձել են եկեղեցին մի վառարան հալելով գողացած էլեկտրական մալուխները:Եկեղեցին ներսից վնասվել է ամբողջությամբ , այն ինչ որն պահպանվել էր Սուրբ Գևորգի մանրանկարից այս տաս դարվա ընթացքում ամբողջե վերացել է:
Ինչ - որ մեկը ընտրեց եկեղեցին գողացած պղնձի մալուխներ այրելու վայր, Ի դեպ, տեղում հայտնաբերվել է նշաններ մալուխների և խարույկի : Հարմար վայր իրանց գործը հանգիստ իրականացնելու և չմտածելով հետեվանքների մասին:
Qualcuno ha scelto proprio la chiesa per bruciare dei cavi di rame rubati. Infatti sul luogo sono stati ritrovati i segni dei cavi e dei tizzoni di legno.
Curiosità. La chiesa, però, è ormai fortemente vandalizzata. Conosciuta anche come chiesa di San Giorgio degli Armeni, sembra sia stata eretta dall’armeno Mosese, almeno così si legge nel Codice Diplomatico Barese del 1210.
Հետաքրքրասիրություն.-Սուրբ Գևորգի եկեղեցին սակայն, այժմ ծանրորեն վնասված նաև հայտնի է ինցպես Սուրբ Գևորգի Հայերի, կառուցել է ազգուցյամբ Հայ Մոսեսե,այդպես է գրված Բարի դիվանագիտական օրենսգրքում 1210 թ.:
E questi immagine del sotto di Chiesa
La ultima foto e video stato realizzata da Carlo Coppola e Seiran Sarkisyan
Իսկ այս նկարը եկեղեցու ներքևի մասնը
Վերջին Ֆոտո և Վիդեո ստեղծել են Կառլո Կոպպոլան և Սեյրան Սարգսյանը
Nessun commento:
Posta un commento