 | ||||||||
| ||||||||
առաջին Երգը՝ «Ես հարբած եմ», ստեղծել է 1944-ին: 1946-ին հանրահայտ երգչուհի է. Պիաֆի հովանավորությամբ համերգներով շրջագայել է «Կոմպանիոն դը լա շանսոն» խմբի հետ, գրել երգեր է. Պիաֆի, ժ. Բեկոյի և այլոց համար: 1959-ին Փարիզի «Օլիմպիա» համերգասրահում ելույթից հետո արժանացել է համընդհանուր ճանաչման: Համերգներով հանդես է եկել նան Երևանում (1964, 1996): Գրել է հազարից ավելի երգեր («Սիրո թմբուկները», «Մամա», «Սա է վերջը», «Ալելուիա», «Երկու կիթառ», «Եվ սակայն», «Քաղաքը», «Պետք է գիտենալ» և այլն): Ազնավուրը նկարահանվել է «Գլուխը՝ պատը», «Հռենոսի անցումը», «Սատանան և տասը պատվիրանները», «Արարատ» և այլ ֆիլմերում: 1988-ից ավելի քան 10 անգամ եղել է Հայաստանում: Փարիզում կազմակերպել է Սպիտակի երկրաշարժից տուժածների օգնության «Ազնավուրը Հայաստանին» ֆոնդը, գրել «Քեզ համար, Հայաստան» (Ժ. Կառվարենցի հետ) երգը, այցելել աղետի գոտի: 1993-ին Երևանում բացվել է «Ազնավուրը Հայաստանին» կազմակերպության հայաստանյան ներկայացուցչությունը:
ՀՀ նախագահի հատուկ հանձնարարությունների գծով պատվավոր դեսպան (1995-ից):ՅՈՒՆԵԱԿՕ-ի մշտական պատվիրակ ՀՀ-ում (1989-ից): Արժանացել է Ֆրանսիայի «Ֆրանսիական երգի պատվո ժապավեններ», «Ֆրանսիայի լավագույն դերասան», 1987-ին «Վտարանդիներ» երգի համար՝ Բեռնար Լեթաշի անվ. մրցանակների, Պատվո լեգեոնի շքանշանի (1997), «Վաստակ և անձնվիրություն հանուն Ֆրանսիայի» կազմակերպության Մեծ ոսկե մեդալի (1995), Լեոպոլդ 11-ի Ազնաուրյան (2004, Բելգիա), ՀՀ Ա. Մեսրոպ Մաշտոցի (1998), Հայրենիք (2004) շքանշանների: Ազնավուրի անունով են կոչվել հրապարակներ Երևանում և Գյումրիում (տեղադրված է նաև Ազնավուրի արձանը, քանդ.՝ Ա. Պետրոսյան, 2000):
Ազնավուրի մոմե արձանը 2004-ին դրվել է Մադամ Տյուսոյի թանգարանում:2009 թվականից Ազնավուրը Շվեյցարիայում Հայաստանի դեսպանն է, ինչպես նաև Ժնևի ՄԱԿ-ի գրասենյակում և այլ միջազգային կազմակերպություններում Հայաստանի մշտական ներկայացուցիչը:2011 թվականից սկսվել է Ազնավուրի նոր համաշխարհային շրջագայությունը՝ Aznavour en Toute Intimité խորագրով։ Նույն թվականին թողարկված նոր՝ "Aznavour toujours" ալբոմը Ֆրանսիայի և Բելգիայի հիթ-շքերթներում զբաղեցրեց 4-րդ հորիզոնականը։Շառլ Ազնավուրը մայիսի 12-ին 2014թ. եզակի համերգով հանդես եկավ Երևանի Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում` աննկարագրելի րոպեներ պարգևելով ներկաներին: Այնուհետև հաջորդ օրը լեգենդար երգիչը մասնակցեց «Հայակ» մրցանակաբաշխությանը, որի ընթացքում ստացավ Ռուբեն Մամուլյանի անվան հատուկ մրցանակ` համաշխարհային կինոյում ունեցած մեծ ներդրման համար: Ազնավուրն իր այցի ընթացքում մայիսի 14-ին 2014թ. այցելել է Գաֆէսճեան արվեստի կենտրոն, ինչպես նաև Կապույտ մզկիթ, լուսանկարվել իր երկրպագուների հետ և ինքնագրեր բաժանել:
Այս տարի լրանում է անվանի գործչի 90-ամյա հոբելյանը:
--------------------------------------------------------------------
Charles Aznavour
Charles Aznavour, nome d'arte di Chahnourh Varinag Aznavourian ( Parigi, 22 maggio 1924), è un cantautore, attore e diplomatico francese di origine armena.Nato con il soprannome di Charles Aznavoice, ma anche detto il "Frank Sinatra della Francia", canta in sette lingue e si è esibito in molte parti del mondo. Ha dato lustro alla Francia ed è stato insignito della Legion d'Onore. È ambasciatore dell'Armenia in Svizzera dal 12 febbraio 2009.
Charles Aznavour ha venduto oltre 300 milioni di dischi nel mondo.
Nasce a Parigi il 22 maggio 1924 da Micha Aznavourian, un immigrato armeno originario di Akhaltsikhe (in Georgia), figlio del cuoco del governatore d'Armenia, e da Knar Baghdassarian, un'immigrata armena originaria di Smirne (nell'odierna Turchia), figlia di benestanti commercianti, sopravvissuta al genocidio armeno.
I suoi genitori lo inserirono nel mondo teatrale parigino in giovanissima età. Iniziò infatti all'età di nove anni già con il nome d'arte di Aznavour. Il suo colpo di fortuna lo ebbe quando fu scoperto, nel 1946, da Édith Piaf che lo portò in tournée in Francia e negli Stati Uniti. Se nel 1950 raggiunse la notorietà sul mercato francofono, sei anni dopo divenne una vera e propria star grazie alle esibizioni all'Olympia e alla canzone Sur ma vie.
Negli anni sessanta Aznavour rinforzò la sua fama con una serie di successi, a partire da Tu t'laisses aller (1960), proseguendo con La mamma (1963), For Me Formidable (1964) e Que c'est triste Venise (1964), per finire con Désormais (1969). Gli anni settanta si aprirono con La bohème (1971) e con una polemica sul suo esilio fiscale in Svizzera. In questo periodo l'artista intensificò le sue apparizioni sul mercato italiano, traducendo anche alcuni suoi vecchi "cavalli di battaglia".
La maggior parte delle sue canzoni parlano d'amore e nella sua lunga carriera ne ha scritte oltre 1000. Il fatto che canti in sette lingue (francese, inglese, italiano, napoletano, spagnolo, tedesco e russo) gli ha consentito di cantare in tutto il mondo divenendo subito famosissimo. Ha cantato alla Carnegie Hall ed in tutti i maggiori teatri del mondo; ha duettato con star internazionali come Liza Minnelli, Sumiva Moreno, Compay Segundo, Céline Dion, e, in Italia, con Mina e Laura Pausini.
In Italia ha collaborato con Giorgio Calabrese per quasi tutte le versioni italiane delle sue canzoni, e in parte con Sergio Bardotti, fino alla metà degli anni settanta; in seguito ha collaborato con Lorenzo Raggi e nel 1989 con Sergio Bardotti e Nini Giacomelli per l'intero album e CD Momenti sì,momenti no. Ha partecipato al Festivalbar 1972 con Quel che non si fa più (canzone poi divenuta colonna sonora di uno spot della Mulino Bianco); inoltre ha partecipato come ospite fuori gara al Festival di Sanremo 1981, presentando il brano Poi passa, ed al Festival di Sanremo 1989 con la canzone "Momenti sì, momenti no".
Nel 1989, scrive il testo di "Pour toi Armenie", (musica di Georges Garvarentz), ("For you Armenia" versione americana), canzone incisa in 45 giri, a scopo umanitario per i bambini Armeni. Per la versione italiana, "Per te Armenia", (testo di Andrea Lo Vecchio), collaborano molteplici artisti: Aida, Alberto Radius, Alberto Solfrini, Alessandra Mussolini, Angelo Giordano, Antonella Bucci, Antonella Ruggiero, Bernardo Lanzetti, Bravo, Charles Aznavour, Contourella Family, Cristiano Malgioglio, Christian*, Daiano, Dario Baldan Bembo, Decibel, Dori Ghezzi, Enrico Musiani, Enzo Jannacci, Eugenio Finardi, Fabioelisa, Francesco Baccini, Franco Simone, Franz Di Cioccio, Gazebo, Gepy, Gianfranco Manfredi, Gianni Bella, Gianni Dei, Gigliola Cinquetti, Gilda Giuliani, Gino De Stefani, Gino Paoli, Camaleonti, Iva Zanicchi, Strana Società, Lara St. Paul, Lorella Cuccarini, Luciano Rossi, Manuel De Peppe, Maria Pia Fanfani, Maria Scicolone, Marina Barone, Mario Castelnuovo, Mark Fontaine, Massimo Boldi, Mauro Lusini, Meccano, Memo Remigi, Mia Martini, Michele Pecora, Mietta, Milva, Mimmo Cavallo, Mino Reitano, Nilla Pizzi, Orietta Berti, Pierangelo Bertoli, Pino D'Angiò, Ricky Gianco, Rodolfo Grieco, Sabrina, Scarlet, Scialpi, Sergio Conte, Sergio Endrigo, Stefano Rosso, Tony Dallara, Tullio De Piscopo, Vivien Vee, Vittorio Gassman .
Molti interpreti della musica leggera italiana hanno inciso alcune sue canzoni; ricordiamo, tra i tanti, Gino Paoli (Devi sapere, versione italiana di Il faut savoir), Domenico Modugno (La mamma, inserita dal cantautore pugliese nel suo sedicesimo album Modugno, del 1964) Ornella Vanoni (La boheme, incisa nel 1968 nell'album Ai miei amici cantautori, e L'amore è come un giorno, incisa nel 1970 nel suo LP Ah! L'amore l'amore, quante cose fa fare l'amore!), Iva Zanicchi (che all'Artista ha dedicato nel 1971 un intero album, Caro Aznavour), Mina (Ed io tra di voi, incisa dalla Tigre di Cremona nel 1970 nel suo album Quando tu mi spiavi in cima a un batticuore), Gigliola Cinquetti (La boheme), Gipo Farassino (Porta Pila, versione di La boheme con testo in piemontese), Mia Martini, Enrico Ruggeri (A mia moglie), Renato Zero (L'istrione, incisa nel 2000 nel suo album Tutti gli Zeri del mondo), Franco Battiato (Ed io tra di voi, incisa dal cantautore siciliano nel 1999 nel suo album Fleurs), Massimo Ranieri (L'istrione, incisa nel 2006 nel suo album Canto perché non so nuotare...da 40 anni e Gilda Giuliani (Quel che non si fa più, incisa nel 1996 nel suo album Serena).
Nella saga "Mobile Suit Gundam" il nome del personaggio Char Aznable è chiaramente ispirato a quello di Charles Aznavour.
-------------------------------------------------
Шарль Азнавур
Шарль Азнаву́р (фрод. 22 мая 1924 года в Париже) — французский шансонье, писатель и актёр армянского происхождения. Настоящее имя — Шахну́р Вахина́к Азнавурян (арм. Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրյան). Будучи одним из популярнейших исполнителей во Франции, он также хорошо известен далеко за её пределами.На текущий момент Азнавур создал примерно 1000 песен, сыграл в 60 фильмах и продал более 100 млн дисков. Согласно совместному опросу журнала Time и CNN (1998), Азнавур признан лучшим эстрадным исполнителем XX века.
С 5 мая 2009 года является послом Армении в Швейцарии и постоянным представителем страны в штаб-квартире ООН. Постоянно проживает в Швейцарии.
Родился в семье армянских эмигрантов, уехавших во Францию в 1922 году. Отец родился в Ахалцихе Тифлисской губернии Российской империи (дед Азнавура по отцовской линии был поваром губернатора в Тифлисе)[6]. Мать Азнавура происходила из армянской купеческой семьи, жившей в Турции.
Учился в детской артистической школе, а позже — в центральной школе TSF (Париж). С 9 лет пел и играл на сцене, уже в 1936 г. дебютировал в кино. Первоначально Азнавур выступал в дуэте с композитором Пьером Рошом. Обоих заметила Эдит Пиаф, и в 1946 г. Азнавур и Рош приняли участие в её турне по Франции и США. С этого времени начинается профессиональная карьера Азнавура как шансонье. Однако решительный прорыв на музыкальный Олимп произошёл в 1956 г., после удачных концертов в Касабланке и Париже, где в известном зале «Олимпия» он долгое время выступал трижды в день. В начале 1960-х Азнавур дал концерты в нью-йоркских залах «Carnegie Hall» и «Ambassador Hotel», а позже на фирме Фрэнка Синатры «Reprise Records» выпустил свой первый американский альбом. Азнавуром написано более тысячи песен, исполнявшихся им самим, а также Рэем Чарльзом, Бобом Диланом, Лайзой Миннелли, Хулио Иглесиасом и другими. Азнавур выступал в дуэте с Фрэнком Синатрой, Селин Дион, Л. Паваротти, П. Доминго, П. Каас, Л. Миннелли, Э. Сегара и др.
Азнавур — автор музыки к опереттам «Monsieur Carnaval» (1965), «Douchka» (соавт., 1973) и «Lotrek» (2004).
К 60-й годовщине геноцида армян, Азнавуром и его постоянным соавтором Жоржем Гарваренцем была написана песня «Они пали». На армянскую тематику написаны также его песни «Автобиография», «Джан» и «Нежная Армения». Азнавур с дочерью Седой на армянском исполнил «Ашхарумс» Саят-Новы.
Связь Азнавура с его исторической родиной этим не исчерпывается: в 1988 году после землетрясения в Спитаке он основал благотворительную ассоциацию «Азнавур для Армении» и организовал несколько акций по сбору помощи пострадавшим, — в частности, около 90 французских певцов и актёров приняли участие в записи видеоклипа «Для тебя, Армения». Азнавур — почётный посол Армении в ЮНЕСКО. Именем Азнавура при жизни названа площадь в Ереване, памятник ему установлен в армянском городе Гюмри.
Более того, 26 декабря 2008 года Шарль Азнавур стал гражданином Армении. Президент Серж Саргсян подписал указ о присвоении гражданства не только Азнавуру, но и его импресарио Левону Саяну.
В числе всемирно известных песен Азнавура — «Богема», «Мама», «Вечная любовь», «Немодные радости», «Молодость», «Вчера ещё», «Изабелла», «Она», «Как говорят», «Аве Мария», «Нет, я ничего не забыл», «Я уже представлял», «Потому что», «Две гитары», «Унеси меня», «Надо уметь», «Умереть за любовь» и др.
В 2006 году 82-летний Азнавур отправился на Кубу, где вместе с Чучо Вальдесом написал альбом «Color Ma Vie», который был издан 19 февраля 2007 года. Мировая премьера новых песен состоялась в Москве, где 20 апреля 2007 года Азнавур дал единственный концерт.
В 2007 году Шарль Азнавур опубликовал в издательстве Flammarion Quebec книгу «Mon pere, ce geant», через год вышедшую в московском издательстве «РИПОЛ классик» небольшим тиражом (3000 экземпляров) под названием «Мой папа — великан» (перевод — Н. А. Световидовой)[8]. Это не первый опыт музыканта в художественной литературе: ранее были опубликованы две автобиографии Азнавура, а также сборники текстов его песен. Книга включает 16 коротких зарисовок бытового, мемуарного, псевдобиографического, публицистического и фантастического характера. Таким образом 83-летний певец заявил о себе как о незаурядном литераторе.
Азнавур также регулярно снимается в кино: он появлялся на экране в более чем 60 фильмах, сотрудничая с такими режиссёрами, как Рене Клер, Клод Шаброль, Клод Лелуш. Наиболее известные ленты с участием Азнавура — «Завещание Орфея» Жана Кокто (1960), «Стреляйте в пианиста» Франсуа Трюффо (1960), «Жестяной барабан» Фолькера Шлёндорфа (1979), а также — «Переход через Рейн» (1960), «Такси в Тобрук», «Гораций 62», «Дьявол и десять заповедей», «Париж в августе» (1966), «Кандай и последние искатели приключений» (Голливуд, 1969), «Время волков» (1970), «Да здравствует жизнь» (1984), «Париж» (многосерийная телепередача, 1985), детективный сериал «Китаец». В 1974 году Азнавур написал лейтмотив «She» (впоследствии — британский хит № 1) для телесериала «Семь лиц женщины», в известном советском политическом боевике «Тегеран-43»" (1981) звучит хит Азнавура и Гарваренца «Вечная любовь». Особое место в актёрском творчестве Азнавура занимает фильм Атома Эгояна «Арарат» (2002), посвященный геноциду армян в 1915 году.
Азнавур также участвовал в первом сезоне «Маппет-шоу».
Из интервью газете «Русский Базар»:
Я никому не посвящаю свои песни. Ни Эдит Пиаф, ни моей жене, ни моим детям. Никогда. … Мои песни — это другая часть моей жизни. Моя личная жизнь — это одно, а моя работа — другое.
Ներկայացնում ենք Ազնավուրի <ԻՆՔՆԱԿԵՆՍԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ> բանաստեղծության թարգմանությունը
***
Աչքերս բացել, տեսել եմ մեր տան ողորմելի ու հին կահկարասին.
Դա Լատինական թաղամասում էր, Մսյո-լե-Պրենս փողոցի վրա,
Իմ շրջապատում դերասաններ ու երգիչներ կային,
Այդ մարդիկ չքնաղ, աննման էին, ապրում էին լոկ երազանքներով,
Խոսում էին զուտ ռուսերեն ու հայերեն լեզվով:
Հայրս երգում էր օպերետներում,
Ես նրա ձայնին նախանձում եմ դեռ,
Մայրիկս այնտեղ մի սուբրետուհու դեր էր կատարում,
Բայց նրանց խումբը կարիքավոր էր ու դրամ չուներ,
Ես ու քույրս էլ' ուրախ ու խնդուն,
Ծիկրակում էինք բեմանկարի ետևից թաքուն:
Այդ արտիստները – հոգսը ուսերին, ընտանիքի տեր -
Որ խոսում էին բնավ ոչ սահուն ֆրանսերենով,
Համաձայն էին ցանկացած գործի, միայն տեղ լիներ,
Համաձայն էին տաքսի վարելով կամ կար անելով
Դրամ վաստակել ու մի կերպ ապրել,
Եվ աշխատանքում բարեխիղճ լինել:
Եվ գործից հետո, աշխատանքային բոլոր օրերին,
Այդ արտիստները' կյանքից վտարված, փորձ էին անում,
Որպեսզի գոնե դրամի մասին չմտածելու հաճույքն զգային
Գեթ երկու անգամ ամսվա ընթացքում,
Ու բեմ դուրս գալով երկչոտ, ամոթխած,
Կանգնեն տարագիր մարդկանցով լցված դահլիճի դիմաց:
Երբ, պատահում էր, փող հայթհայթելը դառնում էր անհույս,
Երբ ցուրտն էր նեղում, ուտելու ոչինչ չէինք ունենում,
Կոտրված սրտով ու խռովահույզ
Մենք գնում էինք Մոն-դե-Պիետե ու գրավ դնում
Մի հին ինքնաեռ, այլ անպետք իրեր'
Մեզ շատ հարազատ անցյալի հուշեր:
Մենք հիշում էին անցավորներին Բոսֆորի ափին ընկած, հոշոտված,
Մեր ընկերների, մեր կյանքի համար բաժակ բարձրացնում,
Կանայք սուսուփուս լաց էին լինում, իսկ տղամարդիկ, մինչև լուսաբաց,
Բյուր անգամ երգված երգն էին երգում,-
Դա մեր ֆոլկլորն է, որը գալիս է դարերից հին-հին,
Մեր այդ երգերում հավերժ ապրում են անցավորները, սերը և գինին:
Մեր տան սեղանից անպակաս էին ընկեր, բարեկամ,
Նրանց հետ սիրով միշտ կիսում էինք մի կտոր հացը,
Իսկ ծնողներս ինձ ասում էին.”Վերևն Աստված կա,
Լավություն արա' մի որ անպայման կգա քո դիմաց”:
Այդ ամենի մեջ նշույլ իսկ չկար խղճահարության.
Հյուրը տեղ ուներ մեր գլխի վրա, Աստված էլ մեզ էր հասնում օգնության:
Մինչ խոհանոցում, մի ձեռքին' կաթսա, մի ձեռքին' տապակ,
Իր անելիքն էր հայրս որոշում,
Գիշեր ու ցերեկ մայրս նստում էր նավթի լույսի տակ
Ու մեծահարուստ տների համար նա կար էր անում:
Իսկ ես ու քույրս գնումներ անում, տունն էինք մաքրում
Եվ հետո միայն դպրոց հաճախում:
Ազատ, ինքնիշխան' այսպես մեծացա,
Գիշերները ես թունդ հարբում էի, բայց ցերեկները պետք էր աշխատել,
Կյանքիս ընթացքում էլ ինչեր ասես, որ ես չտեսա-
Էլ իսկական սեր, էլ մահից պրծնել,
Ես երեխաներ ունեցա, որոնք վկա են եղել,
Թե ամեն անգամ, ա՜խ, լցված սրտով ինչպե՜ս եմ հիշել.
Դա Լատինական թաղամասում էր, Մսյո-լե-Պրենս փողոցի վրա,
Իմ շրջապատում դերասաններ ու երգիչներ կային,
Այդ մարդիկ միայն անցյալ ունեին, բայց ոչ ապագա,
Այդ մարդիկ չքնաղ, աննմա՜ն էին, ապրում էին լոկ երազանքներով,
Խոսում էին զուտ ռուսերեն ու հայրեն լեզվով:
աղբյուրը' ՇԱՌԼ ԱԶՆԱՎՈՒՐ “Ազնավուրը Ազնավուրի մասին”
Գրիչս ցած դրի ու նորից կարդացի բանաձևս. ճիշտ էր և անկեղծ:
Պիտի պայքարեմ այս բոլորի դեմ, դա շատ ժամանակ կխլի ինձանից:
Ստիպված պիտի լինեմ խնամքով հետևել ինձ:
Բայց պիտի փոխվեմ. այդպես եմ ուզում:
***
ԲԺՇԿԱԿԱՆ ՍԵՐ
***
Այն կինը, որին սիրում եմ հիմա,
Տրվել է ազնիվ, բարի արհեստի.
Նա հաճախում ե դասընթացների
Եվ երազում է լոկ բժիշկ դառնալ:
Բայց գիշերը, երբ շոյում եմ, սիրում,
Նա շշնջում է կես-լուրջ, կես-կատակ.
“Գիտե՞ս ինչեր կան իմ մատների տակ,
Երբ քո մարմինն է մարմինս գրկում -
Կա ածխածին ու կալիում,
Կա լուսածին ու նատրիում,
Ցինկ կա, երկաթ, ջրածին,
Կա յոդ, պղինձ ու բրոմ,
Կա մարգանեց, կրածին,
Բորակածին, թթվածին:
Մարմինը ջուր է կիսով,
Եվ հարուստ է աղերով,
Օրգանական նյութերով,
Միս կա, նաև ոսկորներ,
Իսկ մաշկի տակ մկաններ,
Դա է տառապանքը, իմ սեր”:
Ես ընկերներիս նախանձն եմ շարժում,
Որոնց կարծիքով բժիշկն անկողնում
Պետք է որոնի հանճարեղ բաներ.
Հանճարեղն այն է, որ մտան մեջ ես
Դասընթացներին ներկա եմ կարծես,
ՈՒ ապրում եմ լոկ բժշկական սեր:
Ես ձեզ երդվում եմ( դա մեր մեջ ասած ),
Տանջվում եմ սիրո իմ բարդույթներով,
Քանզի զգում եմ՝ մինչև լուսաբաց,
Նա ինձ կհերձի իր այդ խոսքերով:
Եվ որպեսզի ես, հանուն մեր սիրույն,
Լռեցնեմ նրան, շուրթն եմ համբուրում,
Բայց հենց որ կրկին նա շունչ է քաշում,
Գույքացուցակն է մեջբերում իսկույն.
Կա նիկել ու վանադիում,
Մոլիբդեն ու ալյումին,
Կապար, անագ կա ու բոր
Տիտան, զարիկ ու մագնիում,
Ֆտոր, կոբալտ, սիլիցիում,
Անգամ ծծումբ ու քլոր:
Եվ ավարտում է լյարդով,
Թոք-երիկամ-ստամոքսով,
Ենթաստամոքսի գեղձով,
Հարականջի գեղձերով,
Օրգաններով արտաքին,
Օրգաններով իր ներքին,
Պայծաղով ու ուղեղով,
Վահան գեղձով ու սրտով:
Պատում է գիշերն ինձ մի զգացում.
Մարմնամարզուտյան դասեր եմ առնում:
Տեսնու՞մ եք, որ նա խելքից պակաս է.
ՈՒրիշներն ունեն քնարաշունչ սեր,
Խենթուխելար կամ գաղտնաշշունջ սեր,
Բժշկական սեր – իմ խաչն էլ սա է:
Իմ հուզիչ սեր
Դու ապրում ես հավերժական ու համր լռության մեջ,
Ես կարդում եմ քո ժպիտը ու հայացքդ թարգմանում,
Մեկնաբանում շարժումներդ, որ բալետ են սիրատենչ
Քո լեզվով' ինձ անծանոթ, որ ձեռքերդ են պատմում:
Ներկայացում մի հուզիչ. և ինձ համար են միայն
Քո ժեստերը հիասքանչ, որոնք նույնը չեն երբեք.
Երբ “Սիրում եմ” շշնջում են քո նուրբ մատները անձայն,
Ինձ թվում է, թե լսում եմ քո ձայնը, ինչպես մի երգ:
Քանզի ոչ մի ճար չունեմ քեզ այլ կերպ հասկանալու,
Եվ ինձ օգնել չի կարող ոչ մի լեզվի բառարան,
Ես փորձում եմ սովորել շարժումների քո լեզուն,
Որ քո կողքին ինձ չզգամ անծանոթ օտարական:
Իմ ջանքերը տեսնելով' դու ծիծաղում ես անձայն,
Քանզի ձախողակ եմ ես, ու հաճախ եմ սխալվում,
Մատներս անվարժ են դեռ, ուղղագրությունս' կաղ,
Բայց ամեն գնով կասեմ, որ քեզ այնքա~ն եմ սիրում:
Իմ սեր, իմ հուզիչ սեր,
Հիասքանչ իմ սեր, սրտառուչ իմ սեր:
Իզաբել
Իմ սիրտը վաղուց ի վեր քնած էր խորը քնով,
Ու չէր կարծում երբևէ, թե նորից է զարթնելու,
Սակայն քո քնքուշ ձայնից գլուխս բարձրացնելով'
Հասկացա, որ այդ պահին սերը ծնվեց իմ սրտում:
Իզաբել, Իզաբել, Իզաբել,
Իզաբել, Իզաբել, իմ սեր:
Ինչպես կացինն է ճեղքում հաստ կեղևը թթենու,
Սերը սահեց մաշկիս տակ, երբ նայեցինք մենք իրար,
Այնպիսի ուժգնությամբ հուզեց թրթիռն իմ հոգու,
Որ այդ օրվանից ի վեր չունեմ ոչ քուն, ոչ դադար:
Իզաբել, Իզաբել, Իզաբել,
Իզաբել, Իզաբել, իմ սեր:
Երբ ինձ հետ ես, ժամերը վայրկյանի պես են թռչում,
Մինչ օրերը առանց քեզ ասես տևեն տարիներ,
Երբ որ քո կողքին չեմ ես, ողջ աշխարհն է խավարում,
Քանզի քոնն են իմ մտքերը ու երազները, իմ սեր:
Իզաբել, Իզաբել, Իզաբել,
Իզաբել, Իզաբել, իմ սեր:
Քո կյանքը լույս է պայծառ, իմը' մթին մի անկյուն,
Ուր ես մեռնում եմ սիրուց, իսկ դու տենչում ես ապրել.
Փայփայել քո ստվերը լոկ, ավելին չեմ երազում,
Եթե միայն ուզեիր բախտդ իմ ձեռքը հանձնել:
Իզաբել, Իզաբել, Իզաբել,
Իզաբել, Իզաբել, իմ սեր:
Եթե ինձ տրվեր
Եթե ինձ տրվեր,
Եթե ինձ տրվեր
Լոկ մի ժամվա կյանք
Եվ երբե՛ք ավել,
Կուզեի ապրել
Անկողնուդ խորշում,
Դու կվանեիր
Թե՛ վախ, թե՛ սոսկում:
Հակված քո կյանքի
Զարկերի վրա՝
Ես կպահեի,
Ես կպահեի
Իմ սրտի խորքում
Եվ ցուրտ հողի տակ
Մի քիչ բոց կրակ,
Պոկված քո հոգուց:
Եթե ինձ տրվեր,
Եթե ինձ տրվեր
Լոկ մի ժամվա կյանք
Եվ եբե՛ք ավել,
Կուզեի ապրել
Սիրո անկողնում,
Երբ օրն է բացվում,
Որ ասեի լոկ
Սիրո բառ ու խոհ,
Եվ չունենայի
Մտածում ու խոհ,
Մտածում ու խոհ,
Թե մեկը ինձնից
Հետո կտեսնի
Ժպիտդ ու քեզ
Կգկի գաղտնի:
Եվ մի համբույրում
Եվ մի համբույրում
Խաղաղված մարմնով
Եվ բույր կասկածից
Վերացած հոգով՝
Իմ քունը վերջին
Կբանար լույսի՛ն
Տանող իմ ուղին:
Nessun commento:
Posta un commento