Monte Melkonian
Monte Melkonian; (25 novembre 1957 - 12 giugno 1993) è stato un comandante armeno nato in America durante la guerra del Nagorno-Karabakh. Melkonian non ha avuto record di servizio prima nell'esercito di qualsiasi paese prima di essere immessi al comando di una stima di 4.000 uomini in guerra. Aveva in gran parte costruito la sua esperienza militare a partire dalla fine degli anni 1970 e 1980, quando ha combattuto in Libano con ASALA. Melkonian combattuto contro varie fazioni nella guerra civile libanese e contro le Forze di Difesa israeliane in Libano del 1982 Guerra.Un armeno-americano, Melkonian lasciato gli Stati Uniti ed è arrivato in Iran nel 1978, durante l'inizio della rivoluzione iraniana del 1979, prendendo parte a manifestazioni contro lo Shah. Dopo il crollo della monarchia dello Shah nel 1979, si è recato in Libano durante il culmine della guerra civile e servita in un gruppo di miliziani Armenia nel sobborgo di Beirut di Bourj Hammoud. In ASALA, ha preso parte alle uccisioni di diversi diplomatici turchi in Europa durante la prima metà degli anni 1980 e fu poi arrestato e mandato in prigione in Francia. Nel 1989, è stato rilasciato e l'anno successivo, ha acquisito un visto per recarsi in Armenia.
Melkonian effettuato diversi pseudonimi oltre la sua carriera tra cui "Abu Sindi", "Saro", "Timothy Sean McCormack" e "Comandante Avo"; l'ultimo che è come le truppe sotto il suo comando lo affrontate nel Nagorno-Karabakh. Gli ultimi anni della sua vita sono stati spesi a combattere con l'esercito di difesa del Nagorno-Karabakh. Monte è stato ucciso nel villaggio abbandonato Nagorno-Karabakh della Merzuli nel primo pomeriggio del 12 Giugno 1993, con le relazioni controverse sulle circostanze della sua morte. Fu sepolto al cimitero di Yerablur a Yerevan, Armenia ed è venerato da armeni come un eroe nazionale.
Gioventù
Melkonian è nato il 25 novembre 1957 Visalia Municipal Hospital di Visalia, California, per Carlo e Zabel Melkonian. Era il terzo di quattro figli nati da un ebanista lavoratore autonomo e un insegnante di scuola elementare. A detta di tutti, Melkonian è stato descritto come un bambino tutto americano che ha unito i Boy Scout ed è stato un lanciatore in Little League di baseball. Genitori Melkonian raramente hanno parlato del loro patrimonio armeno con i loro figli, spesso riferendosi al luogo dei loro antenati come "Old Country". Il suo interesse per il suo passato ha scatenato solo all'età di undici anni, quando la sua famiglia è andata per un viaggio di un anno in Europa nel 1969.
Pur tenendo corsi di lingua spagnola in Spagna, il suo insegnante gli aveva posto la questione di dove veniva.
Insoddisfatto della risposta Melkonian di "California", l'insegnante riformulare la domanda chiedendo "da dove i tuoi antenati provengono?" Suo fratello Markar Melkonian ha sottolineato che "la sua immagine di noi non era affatto come la nostra immagine di noi stessi. Lei non ci vedono come gli americani che avevamo sempre assunte eravamo. " Da questo momento in poi, per giorni e mesi a venire, Markar continua, "Monte rifletté domanda di Blanca dove sei?"
Nella primavera di quell'anno, la famiglia anche viaggiato in tutta la Turchia per visitare la città di Merzifon, dove Melkonian nonni materni erano di. Popolazione Merzifon all'epoca era 23.475, ma era quasi completamente privo del suo tempo 17.000-forte popolazione armena che è stato spazzato via durante il genocidio armeno nel 1915. Essi hanno trovato una famiglia armena dei tre che viveva in città, però, Melkonian ben presto imparato che l'unica ragione per questo era così, era perché il capo della famiglia nel 1915 aveva scambiato la sicurezza della sua famiglia in cambio di identificare tutti gli armeni della città alle autorità turche nel genocidio. Monte avrebbe poi confidato alla moglie che "non fu mai più lo stesso dopo quella visita .... Vide il posto che era stato perso."
Educazione
Al suo ritorno in California Monte ritornò alla sua educazione. Al liceo, stava superando tutte le norme e avendo difficoltà a trovare nuove sfide accademiche. Invece di diploma di scuola in anticipo, come è stato suggerito dal suo principale, il Monte trovato un'alternativa grazie al padre: un programma di studio all'estero in Asia orientale. All'età di 15 Monte recato in Giappone per un nuovo capitolo della sua giovane vita. Mentre lì ha iniziato a fare soldi insegnamento della lingua inglese, che hanno contribuito a finanziare i suoi viaggi attraverso diversi paesi del sudest asiatico. Questo lo presentò a diverse nuove culture, nuove filosofie, nuovi linguaggi e, in diversi casi, come i suoi viaggi in Vietnam, nuove competenze che sarebbero diventate immensamente prezioso nella sua vita poi come soldato. Rientrato negli Stati Uniti, si è diplomato al liceo ed è entrato l'Università della California, Berkeley, specializzandosi in storia antica asiatica e Archeologia. Nel 1978 ha contribuito a organizzare una mostra di manufatti culturali armene in una delle biblioteche dell'università. La sezione della mostra affrontare il 1915-1923 genocidio è stato rimosso dalle autorità universitarie, su richiesta del console generale turco a San Francisco. Il display che è stato rimosso alla fine fu reinstallato in seguito a un movimento di protesta campus. Monte finalmente completato il suo lavoro undergrad in meno di tre anni. Dopo la laurea, è stato accettato nel programma di laurea di archeologia presso l'Università di Oxford. Tuttavia, Monte ha scelto di rinunciare a questa opportunità, e invece ha scelto di iniziare la sua lotta tutta la vita per la causa armena.
Insegnare in Iran
Dopo la laurea presso U.C. Berkeley nella primavera del 1978, Monte recato in Iran, dove ha insegnato inglese e partecipa al movimento per rovesciare lo Shah. Egli ha contribuito a organizzare uno sciopero degli insegnanti nella sua scuola a Teheran, ed era in prossimità della Meydan-e Zhāleh quando le truppe dello Shah aperto il fuoco sui manifestanti, uccidendo e ferendo molti. Più tardi, ha trovato la sua strada per il Kurdistan iraniano, dove i partigiani curdi fatto una profonda impressione su di lui. Anni dopo, nel sud del Libano, di tanto in tanto indossava l'uniforme del peshmerga curdo, che gli fu dato nel Kurdistan iraniano.
La guerra civile in Libano
Nell'autunno del 1978, il Monte ha fatto il suo modo di Beirut, capitale del Libano, in tempo per partecipare alla difesa del quartiere armeno contro le forze della falange di destra. In questo momento, ha incontrato il suo confidente di lunga data e futura moglie, Seta Kbranian. Monte era affiliato con il partito socialista Hunchakian ed era un membro permanente di basi della milizia in Bourj Hamoud, Western Beirut, Antelias, Beirut Orientale ed altre regioni per quasi due anni, durante i quali ha partecipato a numerosi scontri di piazza contro le forze di destra. Ha anche iniziato a lavorare dietro le linee sul territorio falangista controllato, a nome del Movimento nazionale libanese "di sinistra e arabo". Da questo momento, stava parlando armeno -. Una lingua che non aveva imparato fino all'età adulta (armeno era la quarta o quinta lingua Monte imparato a parlare fluentemente, dopo spagnolo, francese e giapponese, inoltre, ha parlato accettabile arabo, italiano e turco, così come alcuni persiano e curdo).
ASALA
Nella primavera del 1980, il Monte è stato inserito nella Secret Army armeno per la Liberazione dell'Armenia, ASALA, e segretamente trasferito a Beirut Ovest. Per i prossimi tre anni è stato un militante ASALA e collaboratore al giornale del gruppo, Hayastan. Durante questo tempo diverse organizzazioni militanti palestinesi, purché il loro compagno armeno con una formazione militare. Monte effettuato operazioni armate a Roma, Atene e altrove, e ha contribuito a progettare e commandos dei treni per il "Van Operation" del 24 settembre 1981, in cui quattro militanti asala hanno preso d'assalto l'ambasciata turca a Parigi e detenuti per diversi giorni . Nel novembre del 1981 la polizia francese ha arrestato e imprigionato un giovane, sospettato criminale portando un passaporto cipriota che porta il nome di "Dimitri Georgiou." Dopo la detonazione di alcune bombe a Parigi volti a ottenere la sua liberazione, "Georgiou", è stato restituito al Libano, dove ha rivelato la sua identità di Monte Melkonian.
A metà luglio 1983 ASALA violentemente diviso in due fazioni, una contrapposizione a capo dispotico del gruppo, il cui nome di battaglia era Hagop Hagopian, e un altro lo sostiene. Anche se le linee di frattura sono state approfondendo nel corso di diversi anni, le riprese di Hagopian due stretti collaboratori in un campo militare in Libano, infine, ha portato alla violazione aperta. Questa azione impetuosa è stato perpetrato da un individuo che non era strettamente affiliato con Monte. Come risultato di questa azione, però, Hagopian si vendicò personalmente torturare ed eseguendo due dei più cari compagni di Monte, Garen Ananian e Ara Vartanian.
Arresto e la detenzione
A seguito di questa scissione Monte trascorso più di due anni sottoterra, in Libano e poi in Francia. Dopo aver testimoniato in segreto per la difesa nel processo di militante armena e accusato rapinatore di banche Levon Minassian, è stato arrestato a Parigi nel novembre 1985, e condannato a sei anni di carcere per possesso di documenti falsificati e che trasporta un pistola illegale.
Monte trascorso oltre tre anni di Fresnes e Poissy carceri. E 'stato rilasciato all'inizio del 1989 e inviato dalla Francia a sud dello Yemen, dove è stato riunito con Seta. Insieme hanno trascorso un anno e mezzo che vive sottoterra in vari paesi dell'Europa orientale in povertà relativa, come un regime dopo l'altro disintegrata.
Armenia
In 6 ottobre 1990 Monte è arrivato in quella che era allora ancora sovietica dell'Armenia. Durante i primi 8 mesi in Armenia, Melkonian ha lavorato presso l'Accademia delle Scienze armeno, dove è stato preparato un monografia ricerca archeologica sulle tombe rupestri Urartian, che fu pubblicato postumo. Seta e Monte si sono sposati presso il monastero di Geghard nell'agosto 1991.
Trovandosi sul suolo armeno, dopo molti anni, ha scritto in una lettera che ha trovato un sacco di confusione tra i suoi compatrioti. Armenia affrontare enormi problemi economici, politici e ambientali in ogni momento, i problemi che ha festered per decenni. Nuove forze politiche intenzionato a smantellare l'Unione Sovietica stavano prendendo l'Armenia in una direzione che Monte creduto era destinato ad aggravare la crisi e produrre più problemi. Yerevan è stato travolto in un clima di sciovinismo e di illusioni esasperatamente sciocche circa l'Occidente.
In queste circostanze, è diventato subito chiaro a Monte che, nel bene o nel male, l'Unione Sovietica non aveva futuro e per i prossimi anni sarebbe quelle pericolose per il popolo armeno. Ha poi concentrato la sua energia su Karabakh. "Se perdiamo [Karabakh]", il bollettino del Karabakh Forze di Difesa lo ha citato come dicendo, "giriamo pagina finale della storia del nostro popolo." Egli credeva che, se le forze azere riuscirono a deportare gli armeni del Karabakh, avrebbero avanzare Zangezur e in altre regioni dell'Armenia. Così, vide il destino di Karabakh come fondamentale per la sicurezza a lungo termine di tutta la nazione armena.
Nagorno-Karabakh
Il 12 settembre 1991 Monte recato a regione Shahumyan (a nord di Karabagh), dove ha combattuto per tre mesi nell'autunno del 1991. Lì hanno partecipato alla cattura di Erkek, Manashid e villaggi Buzlukh.
In 4 febbraio 1992 Melkonian arrivato in Martuni come il comandante regionale. Al suo arrivo i cambiamenti sono stati immediatamente sentire: i civili hanno cominciato a sentirsi più sicura e in pace come eserciti azeri sono stati spinti indietro e stavano trovando sempre più difficile a guscio zone residenziali di Martuni con i missili GRAD.
Nell'aprile 1993, Melkonian è stato uno dei principali strateghi militari che hanno pianificato e condotto l'operazione per combattere i combattenti azeri e catturare la regione di Kalbajar dell'Azerbaigian che si trova tra la Repubblica di Armenia e l'ex NKAO. Forze armene catturato la regione in quattro giorni di pesanti combattimenti, sostenendo molte meno vittime rispetto al nemico. Nelle prime fasi di combattimento in Karabakh, piccoli gruppi di volontari Fedayee, o "brigate" (jogador) hanno giocato un ruolo importante nei combattimenti. Monte era un membro di uno di questi gruppi nella regione Shahumyan. Egli divenne rapidamente disincantato con loro, tuttavia, per una serie di motivi: la loro tendenza a emulare la pratica azero di eseguire prigionieri catturati; loro adozione, in più di un caso, delle bardature estetiche del fascismo; e la loro inefficienza militare, rispetto alle forze più professionalmente organizzate e disciplinate. Per queste e forse altre ragioni, ha deciso di limitare le attività della Fedayeen in Martuni. Monte mai indossato una pistola; non ha mai fumato; giurò molto raramente; e non ha mai bevuto alcolici mentre in uniforme militare. Quando ha partecipato ai brindisi tradizionali, alzava un bicchiere di yogurt. Egli porse il suo stipendio mensile verso i cuochi, le donne e le famiglie dei soldati feriti, e il tempo di pulizia e di nuovo si voltò verso il basso privilegi, preferendo vivere nelle stesse condizioni dei combattenti sotto il suo comando. Ha stabilito una politica di raccogliere una tassa in natura sul vino Martuni, sotto forma di gasolio e munizioni per i suoi combattenti. Una notte nel gennaio 1993, si fermò personalmente un vino di contrabbando camion contrabbando di Stepanakert, e scaricato l'intero carico serbatoio sulla strada. Un paio di settimane prima della sua morte, egli attirò l'ira dei boss mafiosi locali in Karabagh e sfidato il consiglio di amici intimi, bruciando un grande campo di piante di cannabis coltivate.
Attività di Monte a Martuni non si sono limitati al campo militare. Ha sostenuto il funzionamento di una panetteria cooperativa in Martuni; ha visitato scuole elementari riattivato e ospedali; e al momento della sua morte, lui e Seta stavano progettando di istituire una produzione di tappeti di proprietà dei lavoratori, ad assumere donne locali che erano abili tessitori. In un paese con una cultura patriarcale rigidamente, Monte scoraggiato discriminazione contro le donne, stabilendo soprattutto un esempio per gli uomini da seguire nella conduzione dei loro affari quotidiani. Si lavò i piatti, ha fatto appello alle donne a combattere in prima linea e personale femminile considerato nella sala radio e la cucina presso la sede di essere combattenti su un piano di parità con soldati in uniforme sul campo di battaglia. La sua reputazione di modestia e immediatezza gli valse l'affetto dei civili ha difeso.
Morte ed eredità
Monte è stato ucciso nel villaggio azero abbandonato di Merzili nel primo pomeriggio del 12 Giugno 1993 durante la battaglia di Adamo. Secondo Markar Melkonian, fratello maggiore di Monte e autore della sua biografia, il Monte è morto nelle prime ore del declino della serata dal fuoco nemico durante una schermaglia inaspettato che scoppiò con diversi soldati azeri che avevano ottenuto perduto. Monte è morto tra le braccia dei suoi più stretti e fidati compagni.
Monte fu sepolto con tutti gli onori militari 19 giugno 1993 a Yerablur cimitero militare a Yerevan, Armenia. Secondo una stima, circa 25.000 persone sfilavano sua bara aperta, come si trovava in stato presso la Sala del Dirigente Yerevan. Tra le autorità presenti erano Levon Ter-Petrosyan, Presidente della Repubblica di Armenia, alto rango armeno e C.I.S capi militari e membri di tutti i principali partiti politici del paese.
Երիտասարդությունը
Ծնվել է 1957թ.-ի նոյեմբերի 25-ին ԱՄՆ-ում, եղեռնի ճիրաններից փրկված և Կալիֆորնիայի Վայսելիա քաղաքում հանգրվանած հայի ընտանիքում։ 1972թ.-ի ամռանը տասնհինգամյա Մոնթե Մելքոնյանը ավարտում է միջնակարգ դպրոցը։ Մինչ ավագ դպրոցի նոր ուսումնական տարվա մեկնարկը դպրոցի տնօրեն Դեյվիդ Գրեյմսը առաջարկում է տաղանդավոր աշակերտին ամռանը գնալ սովորելու Ճապոնիայում։ Մոնթեի դեպքում ընտրությունը պատահական չէր կայացվել՝ նա երկար ժամանակ այցելում էր կարատեի խմբակներ և Կալիֆորնիայի նահանգի պատանիների մինչև 14 տարեկանների խմբի չեմպիոնն էր, ուսումնասիրել էր ճապոնական մշակույթը, այդ թվում՝ մասնակցել էր ճապոներեն լեզվի դասընթացներին։ Նրան առաջարկվել էր Ճապոնիայի ամենահեղինակավոր Tokyo Kamata High School դպրոցը։ 20 տարեկանում ընդունվում է Կալիֆոռնիայի Բըրքլիի համալսարանը։ Բացարձակ ընդունակությունների տիրապետելով նա չորս տարվա դասընթացն ավարտում է կրկնակի տիտղոսով՝ ստանալով հնագիտության և ասիական պատմության մասնագետի վկայականներ։ Համալսարանում ուսանելու տարիներին հիմնում է «Հայ ուսանողական միություն» և կազմակերպում ցուցահանդես նվիրված Մեծ Եղեռնին։ Մոնթեի ավարտական թեզը նվիրված էր Վանի թագավորության ժայռափոր դամբարանների ուսումնասիրությանը, որը նա պաշտպանում է 1978թ.-ին։ Ընդունվում է Օքսֆորդի համալսարան։ Սակայն Անգլիա մեկնելու փոխարեն նա գնում է Արևմտյան Հայաստան, որպեսզի ուսումնասիրի և չափագրի Վասպուրականի հնագույն ժայռափոր դամբարաններն ու կացարանները։ Մոնթեն ծնվել է նոյեմբերի 25-ին ԱՄՆ-ի Կալիֆորնիա նահանգի Ֆրեզնո քաղաքից ոչ հեռու՝ Վայսեյլի ավանում։ Արտասովոր ընդունակությունների տեր տղան 12 տարեկանում է իմացել հայ լինելու մասին, իսկ 15 տարեկանում արդեն ծնողների հետ ճանապարհորդել է Եվրոպայի, Աֆրիկայի և Մերձավոր Արևելքի 41 քաղաքում։ Եղել է Արևմտյան Հայաստանում' իր պապերի տանը...
Ուսումնասիրել է 1915 թվականի եղեռնի պատմությունը։
1973թ. նրան ուղարկել են Ճապոնիա սովորելու։ Մեկ ու կես տարում Օսակա քաղաքի վարժարանն ավարտելուց հետո անցնում է Հարավային Կորեա, աշակերտում բուդդայական վանականի։ Ապա անցնում է Վիետնամ. նրա լուսանկարչական ապարատը երևակում է այնտեղ մոլեգնող պատերազմը։ Վերադառնում է Ամերիկա՝ լիովին տիրապետած ճապոներենին ու կարատեի մարտարվեստին։
1975-ին գերազանց ավարտել է Մաունթ Ուիթնիի միջնակարգ դպրոցը։ 20 տարեկանում ընդունվում է Կալիֆորնիայի Բըրքլիի համալսարանը։ Բացարձակ ընդունակությունների տեր՝ նա 4 տարվա դասընթացն ավարտում է կրկնակի տիտղոսով՝ ստանալով հնագիտության և ասիական պատմության մասնագետի վկայականներ։ Համալսարանում ուսանելու տարիներին հիմնում է «Հայ ուսանողական միություն» և կազմակերպում ցուցահանդես' նվիրված Մեծ եղեռնին։
Մոնթեի ավարտական թեզը նվիրված էր Վանի թագավորության ժայռափոր դամբարանների ուսումնասիրությանը. թեզը պաշտպանում է 1978-ին։ Արժանանում է կրթաթոշակի՝ Օքսֆորդի համալսարանում դոկտորական պաշտպանելու համար։ Սակայն Մոնթեն Անգլիա չի մեկնում, նա գնում է Արևմտյան Հայաստան՝ Վասպուրականի ժայռափոր դամբարանները և կացարանները չափագրելու և ուսումնասիրելու։
1978 թվականի աշնանը մեկնում է Իրան, ապա Լիբանան՝ մասնակցելու Բեյրութի հայ համայնքի ինքնապաշտպանության մարտերին։ 22 տարեկանում արդեն լիովին տիրապետում է անգլերենին, ֆրանսերենին, իսպաներենին, իտալերենին, թուրքերենին, պարսկերենին, ճապոներենին, քրդերենին։
1980-ին միանում է «Հայաստանի Ազատագրական Հայ գաղտնի բանակին» (ԱՍԱԼԱ)։ 1981 թվի նոյեմբերին Փարիզում ձերբակալվում է՝ Հռոմում թուրք դիվանագետի սպանությունը նախապատրաստելու ամբաստանությամբ, որի հերքումից հետո, այնուամենայնիվ, բանտարկվում է կեղծ անձնագիր կրելու մեղադրանքով։ Մի քանի շաբաթից ազատ է արձակվում։ Երկու տարվա ընթացքում դառնում է ԱՍԱԼԱ-ի կարևոր դեմքը։ Հոդվածներով հանդես է եկել Փարիզի «Հայ Պայքար» և Լոնդոնի «Կայծեր» թերթերում, Սան Ֆրանցիսկոյի «Սարդարապատ» ամսագրում, նաև' անգլերեն մի շարք գրքերում՝ հայոց ազգային հարցերի արդարացի պահանջի և իրավունքի մասին, որոնք լույս են տեսել Լոնդոնում։
Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմ
1978թ.-ի աշնանը մեկնում է Իրան, մասնակցում Իրանի շահի դեմ կազմակերպված ցույցերին։ Նույն թվականին մեկնում է Լիբանան, որտեղ քաղաքացիական պատերազմը հասել էր իր գագաթնակետին։ Բեյրութում մասնակցում է հայ համայնքի ինքնապաշտպանության մարտերին։ Այստեղ նա սովորում է արաբերեն և արդեն 22 տարեկանում լիովին տիրապետում էր հայերենին, անգլերենին, ֆրանսերենին, իսպաներենին, իտալերենին, թուրքերենին, պարսկերենին, ճապոներենին, քրդերենին։
Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի բանակ
1980թ.-ից անդամագրվելով Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի բանակին՝ կարճ ժամանակում դարձել է նրա ղեկավարներից մեկը։ 1981թ.-ին նրա մասնակցությամբ կազմակերպվեց հայտնի «Վան» գործողությունը։ 1981թ.-ի նոյեմբերի 11-ին Ֆրանսիայի Օրլի օդանավակայանում Մոնթեն ձերբակալվեց կեղծ անձնագիր և ատրճանակ կրելու մեղադրանքով։ Նա սկզբում դատապարտվեց 4 ամսվա ազատազրկման, իսկ ավելի ուշ դատարանը որոշեց վտարել նրան Ֆրանսիայից։ Դատարանում Մոնթեն հայտարարեց՝ «Բոլոր հայերը կեղծ անձնագրեր են կրում՝ ֆրանսիական, ամերիկյան, դրանք կեղծ կլինեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ դրանք հայկական չեն...»։ 1985թ.-ին նա նորից կեղծ անձնագրով մտավ Ֆրանսիա և մի քանի ամիս անց նորից ձերբակալվեց «ահաբեկչություն» կազմակերպելու մեղադրանքով։ Մոնթեն բանտից դուրս եկավ 1989թ.-ի հունվարի 16-ին և մի քանի տարի տարբեր երկրներում անցկացնելուց հետո՝ ժամանեց Հայաստան, որտեղ արդեն սկսվել էր Արցախյան ազատագրական պայքարը։
Հոդվածներով հանդես է եկել Փարիզի «Հայ Պայքար» և Լոնդոնի «Կայծեր» թերթերում, «Սարդարապատ» ամսագրում, նաև անգլերեն մի շարք գրքերում՝ հայոց ազգային հարցերի արդարացի պահանջի և իրավունքի մասին, որոնք լույս են տեսել Լոնդոնում։
Արցախյան ազատամարտ
1989թ.-ին բանտից ազատվում է և 1991թ.-ին գալիս Հայաստան։ Երևանում յոթ ամիս աշխատում է Գիտությունների ակադեմիայում՝ գրելով և հրատարակելով «Հայաստանը եւ հարևանները» գիրքը։ Արցախի ազատագրման պատերազմը սկսվելուց հետո, թողնելով գիտական գործունեությունը, մեկնում է Արցախի Հանրապետություն՝ մարտական գործողություններին մասնակցելու համար։ 1991թ.-ին կեղծ անձնագրով գալիս է Հայաստան և հիմնադրում Հայրենասիրական ջոկատը։ 1991թ.-ի սեպտեմբերին մեկնել է Արցախ, որտեղ ձեռք է բերում Ավո կեղծանունը 1992թ.-ին Վազգեն Սարգսյանի առաջարկով ստանձնել է Մարտունու շրջան շտաբի պետի պարտականությունը։ Այստեղ կարճ ժամանակում նա իր անկեղծությամբ ու մաքրությամբ շահեց բնակչության սերն ու հարգանքը, ։ Նրա ղեկավարությամբ Մարտունին դարձավ ամենապաշտպանված ու ամենամարտունակ շրջանը։ 1993թ.-ի մարտ-ապրիլ ամիսներին նրա ղեկավարությամբ ազատագրվեց նաև Քարվաճառը։
1993թ.-ի հունիսի 12-ին հետախուզության նպատակով Մոնթեն մարտընկերների հետ մեկնում է Աղդամի շրջանի Մարզիլի գյուղի մատույցներ, որտեղ ադրբեջանական զրահամեքենայի կրակոցից զոհվում է։
Monte Melkonian; (25 novembre 1957 - 12 giugno 1993) è stato un comandante armeno nato in America durante la guerra del Nagorno-Karabakh. Melkonian non ha avuto record di servizio prima nell'esercito di qualsiasi paese prima di essere immessi al comando di una stima di 4.000 uomini in guerra. Aveva in gran parte costruito la sua esperienza militare a partire dalla fine degli anni 1970 e 1980, quando ha combattuto in Libano con ASALA. Melkonian combattuto contro varie fazioni nella guerra civile libanese e contro le Forze di Difesa israeliane in Libano del 1982 Guerra.Un armeno-americano, Melkonian lasciato gli Stati Uniti ed è arrivato in Iran nel 1978, durante l'inizio della rivoluzione iraniana del 1979, prendendo parte a manifestazioni contro lo Shah. Dopo il crollo della monarchia dello Shah nel 1979, si è recato in Libano durante il culmine della guerra civile e servita in un gruppo di miliziani Armenia nel sobborgo di Beirut di Bourj Hammoud. In ASALA, ha preso parte alle uccisioni di diversi diplomatici turchi in Europa durante la prima metà degli anni 1980 e fu poi arrestato e mandato in prigione in Francia. Nel 1989, è stato rilasciato e l'anno successivo, ha acquisito un visto per recarsi in Armenia.Melkonian effettuato diversi pseudonimi oltre la sua carriera tra cui "Abu Sindi", "Saro", "Timothy Sean McCormack" e "Comandante Avo"; l'ultimo che è come le truppe sotto il suo comando lo affrontate nel Nagorno-Karabakh. Gli ultimi anni della sua vita sono stati spesi a combattere con l'esercito di difesa del Nagorno-Karabakh. Monte è stato ucciso nel villaggio abbandonato Nagorno-Karabakh della Merzuli nel primo pomeriggio del 12 Giugno 1993, con le relazioni controverse sulle circostanze della sua morte. Fu sepolto al cimitero di Yerablur a Yerevan, Armenia ed è venerato da armeni come un eroe nazionale.
Gioventù
Melkonian è nato il 25 novembre 1957 Visalia Municipal Hospital di Visalia, California, per Carlo e Zabel Melkonian. Era il terzo di quattro figli nati da un ebanista lavoratore autonomo e un insegnante di scuola elementare. A detta di tutti, Melkonian è stato descritto come un bambino tutto americano che ha unito i Boy Scout ed è stato un lanciatore in Little League di baseball. Genitori Melkonian raramente hanno parlato del loro patrimonio armeno con i loro figli, spesso riferendosi al luogo dei loro antenati come "Old Country". Il suo interesse per il suo passato ha scatenato solo all'età di undici anni, quando la sua famiglia è andata per un viaggio di un anno in Europa nel 1969.Pur tenendo corsi di lingua spagnola in Spagna, il suo insegnante gli aveva posto la questione di dove veniva.Insoddisfatto della risposta Melkonian di "California", l'insegnante riformulare la domanda chiedendo "da dove i tuoi antenati provengono?" Suo fratello Markar Melkonian ha sottolineato che "la sua immagine di noi non era affatto come la nostra immagine di noi stessi. Lei non ci vedono come gli americani che avevamo sempre assunte eravamo. " Da questo momento in poi, per giorni e mesi a venire, Markar continua, "Monte rifletté domanda di Blanca dove sei?"
Nella primavera di quell'anno, la famiglia anche viaggiato in tutta la Turchia per visitare la città di Merzifon, dove Melkonian nonni materni erano di. Popolazione Merzifon all'epoca era 23.475, ma era quasi completamente privo del suo tempo 17.000-forte popolazione armena che è stato spazzato via durante il genocidio armeno nel 1915. Essi hanno trovato una famiglia armena dei tre che viveva in città, però, Melkonian ben presto imparato che l'unica ragione per questo era così, era perché il capo della famiglia nel 1915 aveva scambiato la sicurezza della sua famiglia in cambio di identificare tutti gli armeni della città alle autorità turche nel genocidio. Monte avrebbe poi confidato alla moglie che "non fu mai più lo stesso dopo quella visita .... Vide il posto che era stato perso."Educazione
Al suo ritorno in California Monte ritornò alla sua educazione. Al liceo, stava superando tutte le norme e avendo difficoltà a trovare nuove sfide accademiche. Invece di diploma di scuola in anticipo, come è stato suggerito dal suo principale, il Monte trovato un'alternativa grazie al padre: un programma di studio all'estero in Asia orientale. All'età di 15 Monte recato in Giappone per un nuovo capitolo della sua giovane vita. Mentre lì ha iniziato a fare soldi insegnamento della lingua inglese, che hanno contribuito a finanziare i suoi viaggi attraverso diversi paesi del sudest asiatico. Questo lo presentò a diverse nuove culture, nuove filosofie, nuovi linguaggi e, in diversi casi, come i suoi viaggi in Vietnam, nuove competenze che sarebbero diventate immensamente prezioso nella sua vita poi come soldato. Rientrato negli Stati Uniti, si è diplomato al liceo ed è entrato l'Università della California, Berkeley, specializzandosi in storia antica asiatica e Archeologia. Nel 1978 ha contribuito a organizzare una mostra di manufatti culturali armene in una delle biblioteche dell'università. La sezione della mostra affrontare il 1915-1923 genocidio è stato rimosso dalle autorità universitarie, su richiesta del console generale turco a San Francisco. Il display che è stato rimosso alla fine fu reinstallato in seguito a un movimento di protesta campus. Monte finalmente completato il suo lavoro undergrad in meno di tre anni. Dopo la laurea, è stato accettato nel programma di laurea di archeologia presso l'Università di Oxford. Tuttavia, Monte ha scelto di rinunciare a questa opportunità, e invece ha scelto di iniziare la sua lotta tutta la vita per la causa armena.Insegnare in Iran
Dopo la laurea presso U.C. Berkeley nella primavera del 1978, Monte recato in Iran, dove ha insegnato inglese e partecipa al movimento per rovesciare lo Shah. Egli ha contribuito a organizzare uno sciopero degli insegnanti nella sua scuola a Teheran, ed era in prossimità della Meydan-e Zhāleh quando le truppe dello Shah aperto il fuoco sui manifestanti, uccidendo e ferendo molti. Più tardi, ha trovato la sua strada per il Kurdistan iraniano, dove i partigiani curdi fatto una profonda impressione su di lui. Anni dopo, nel sud del Libano, di tanto in tanto indossava l'uniforme del peshmerga curdo, che gli fu dato nel Kurdistan iraniano.La guerra civile in Libano
Nell'autunno del 1978, il Monte ha fatto il suo modo di Beirut, capitale del Libano, in tempo per partecipare alla difesa del quartiere armeno contro le forze della falange di destra. In questo momento, ha incontrato il suo confidente di lunga data e futura moglie, Seta Kbranian. Monte era affiliato con il partito socialista Hunchakian ed era un membro permanente di basi della milizia in Bourj Hamoud, Western Beirut, Antelias, Beirut Orientale ed altre regioni per quasi due anni, durante i quali ha partecipato a numerosi scontri di piazza contro le forze di destra. Ha anche iniziato a lavorare dietro le linee sul territorio falangista controllato, a nome del Movimento nazionale libanese "di sinistra e arabo". Da questo momento, stava parlando armeno -. Una lingua che non aveva imparato fino all'età adulta (armeno era la quarta o quinta lingua Monte imparato a parlare fluentemente, dopo spagnolo, francese e giapponese, inoltre, ha parlato accettabile arabo, italiano e turco, così come alcuni persiano e curdo).ASALA
Nella primavera del 1980, il Monte è stato inserito nella Secret Army armeno per la Liberazione dell'Armenia, ASALA, e segretamente trasferito a Beirut Ovest. Per i prossimi tre anni è stato un militante ASALA e collaboratore al giornale del gruppo, Hayastan. Durante questo tempo diverse organizzazioni militanti palestinesi, purché il loro compagno armeno con una formazione militare. Monte effettuato operazioni armate a Roma, Atene e altrove, e ha contribuito a progettare e commandos dei treni per il "Van Operation" del 24 settembre 1981, in cui quattro militanti asala hanno preso d'assalto l'ambasciata turca a Parigi e detenuti per diversi giorni . Nel novembre del 1981 la polizia francese ha arrestato e imprigionato un giovane, sospettato criminale portando un passaporto cipriota che porta il nome di "Dimitri Georgiou." Dopo la detonazione di alcune bombe a Parigi volti a ottenere la sua liberazione, "Georgiou", è stato restituito al Libano, dove ha rivelato la sua identità di Monte Melkonian.A metà luglio 1983 ASALA violentemente diviso in due fazioni, una contrapposizione a capo dispotico del gruppo, il cui nome di battaglia era Hagop Hagopian, e un altro lo sostiene. Anche se le linee di frattura sono state approfondendo nel corso di diversi anni, le riprese di Hagopian due stretti collaboratori in un campo militare in Libano, infine, ha portato alla violazione aperta. Questa azione impetuosa è stato perpetrato da un individuo che non era strettamente affiliato con Monte. Come risultato di questa azione, però, Hagopian si vendicò personalmente torturare ed eseguendo due dei più cari compagni di Monte, Garen Ananian e Ara Vartanian.
Arresto e la detenzione
A seguito di questa scissione Monte trascorso più di due anni sottoterra, in Libano e poi in Francia. Dopo aver testimoniato in segreto per la difesa nel processo di militante armena e accusato rapinatore di banche Levon Minassian, è stato arrestato a Parigi nel novembre 1985, e condannato a sei anni di carcere per possesso di documenti falsificati e che trasporta un pistola illegale. Monte trascorso oltre tre anni di Fresnes e Poissy carceri. E 'stato rilasciato all'inizio del 1989 e inviato dalla Francia a sud dello Yemen, dove è stato riunito con Seta. Insieme hanno trascorso un anno e mezzo che vive sottoterra in vari paesi dell'Europa orientale in povertà relativa, come un regime dopo l'altro disintegrata.
Armenia
In 6 ottobre 1990 Monte è arrivato in quella che era allora ancora sovietica dell'Armenia. Durante i primi 8 mesi in Armenia, Melkonian ha lavorato presso l'Accademia delle Scienze armeno, dove è stato preparato un monografia ricerca archeologica sulle tombe rupestri Urartian, che fu pubblicato postumo. Seta e Monte si sono sposati presso il monastero di Geghard nell'agosto 1991.Trovandosi sul suolo armeno, dopo molti anni, ha scritto in una lettera che ha trovato un sacco di confusione tra i suoi compatrioti. Armenia affrontare enormi problemi economici, politici e ambientali in ogni momento, i problemi che ha festered per decenni. Nuove forze politiche intenzionato a smantellare l'Unione Sovietica stavano prendendo l'Armenia in una direzione che Monte creduto era destinato ad aggravare la crisi e produrre più problemi. Yerevan è stato travolto in un clima di sciovinismo e di illusioni esasperatamente sciocche circa l'Occidente.
In queste circostanze, è diventato subito chiaro a Monte che, nel bene o nel male, l'Unione Sovietica non aveva futuro e per i prossimi anni sarebbe quelle pericolose per il popolo armeno. Ha poi concentrato la sua energia su Karabakh. "Se perdiamo [Karabakh]", il bollettino del Karabakh Forze di Difesa lo ha citato come dicendo, "giriamo pagina finale della storia del nostro popolo." Egli credeva che, se le forze azere riuscirono a deportare gli armeni del Karabakh, avrebbero avanzare Zangezur e in altre regioni dell'Armenia. Così, vide il destino di Karabakh come fondamentale per la sicurezza a lungo termine di tutta la nazione armena.
Nagorno-Karabakh
Il 12 settembre 1991 Monte recato a regione Shahumyan (a nord di Karabagh), dove ha combattuto per tre mesi nell'autunno del 1991. Lì hanno partecipato alla cattura di Erkek, Manashid e villaggi Buzlukh.
In 4 febbraio 1992 Melkonian arrivato in Martuni come il comandante regionale. Al suo arrivo i cambiamenti sono stati immediatamente sentire: i civili hanno cominciato a sentirsi più sicura e in pace come eserciti azeri sono stati spinti indietro e stavano trovando sempre più difficile a guscio zone residenziali di Martuni con i missili GRAD. Nell'aprile 1993, Melkonian è stato uno dei principali strateghi militari che hanno pianificato e condotto l'operazione per combattere i combattenti azeri e catturare la regione di Kalbajar dell'Azerbaigian che si trova tra la Repubblica di Armenia e l'ex NKAO. Forze armene catturato la regione in quattro giorni di pesanti combattimenti, sostenendo molte meno vittime rispetto al nemico. Nelle prime fasi di combattimento in Karabakh, piccoli gruppi di volontari Fedayee, o "brigate" (jogador) hanno giocato un ruolo importante nei combattimenti. Monte era un membro di uno di questi gruppi nella regione Shahumyan. Egli divenne rapidamente disincantato con loro, tuttavia, per una serie di motivi: la loro tendenza a emulare la pratica azero di eseguire prigionieri catturati; loro adozione, in più di un caso, delle bardature estetiche del fascismo; e la loro inefficienza militare, rispetto alle forze più professionalmente organizzate e disciplinate. Per queste e forse altre ragioni, ha deciso di limitare le attività della Fedayeen in Martuni. Monte mai indossato una pistola; non ha mai fumato; giurò molto raramente; e non ha mai bevuto alcolici mentre in uniforme militare. Quando ha partecipato ai brindisi tradizionali, alzava un bicchiere di yogurt. Egli porse il suo stipendio mensile verso i cuochi, le donne e le famiglie dei soldati feriti, e il tempo di pulizia e di nuovo si voltò verso il basso privilegi, preferendo vivere nelle stesse condizioni dei combattenti sotto il suo comando. Ha stabilito una politica di raccogliere una tassa in natura sul vino Martuni, sotto forma di gasolio e munizioni per i suoi combattenti. Una notte nel gennaio 1993, si fermò personalmente un vino di contrabbando camion contrabbando di Stepanakert, e scaricato l'intero carico serbatoio sulla strada. Un paio di settimane prima della sua morte, egli attirò l'ira dei boss mafiosi locali in Karabagh e sfidato il consiglio di amici intimi, bruciando un grande campo di piante di cannabis coltivate.
Attività di Monte a Martuni non si sono limitati al campo militare. Ha sostenuto il funzionamento di una panetteria cooperativa in Martuni; ha visitato scuole elementari riattivato e ospedali; e al momento della sua morte, lui e Seta stavano progettando di istituire una produzione di tappeti di proprietà dei lavoratori, ad assumere donne locali che erano abili tessitori. In un paese con una cultura patriarcale rigidamente, Monte scoraggiato discriminazione contro le donne, stabilendo soprattutto un esempio per gli uomini da seguire nella conduzione dei loro affari quotidiani. Si lavò i piatti, ha fatto appello alle donne a combattere in prima linea e personale femminile considerato nella sala radio e la cucina presso la sede di essere combattenti su un piano di parità con soldati in uniforme sul campo di battaglia. La sua reputazione di modestia e immediatezza gli valse l'affetto dei civili ha difeso.Morte ed eredità
 |
| Busto Melkonian presso il Parco della Vittoria, Yerevan. |
Monte fu sepolto con tutti gli onori militari 19 giugno 1993 a Yerablur cimitero militare a Yerevan, Armenia. Secondo una stima, circa 25.000 persone sfilavano sua bara aperta, come si trovava in stato presso la Sala del Dirigente Yerevan. Tra le autorità presenti erano Levon Ter-Petrosyan, Presidente della Repubblica di Armenia, alto rango armeno e C.I.S capi militari e membri di tutti i principali partiti politici del paese.
ՄՈՆԹԵ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ
Ծնվել է՝ 25/11/1957 - Մահացել է՝ 12/06/1993
Մոնթե Չարլզի Մելքոնյան, արցախյան պատերազմի հայազգի հրամանատար, ՀԱՀԳԲ նախկին անդամ, Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի և Իրանի շահի դեմ պայքարի ակտիվ մասնակից։ Հայրենանվեր գործունեության համար արժանացել է Հայաստանի և Արցախի հանրապետությունների ազգային հերոսի կոչման։Երիտասարդությունը
Ծնվել է 1957թ.-ի նոյեմբերի 25-ին ԱՄՆ-ում, եղեռնի ճիրաններից փրկված և Կալիֆորնիայի Վայսելիա քաղաքում հանգրվանած հայի ընտանիքում։ 1972թ.-ի ամռանը տասնհինգամյա Մոնթե Մելքոնյանը ավարտում է միջնակարգ դպրոցը։ Մինչ ավագ դպրոցի նոր ուսումնական տարվա մեկնարկը դպրոցի տնօրեն Դեյվիդ Գրեյմսը առաջարկում է տաղանդավոր աշակերտին ամռանը գնալ սովորելու Ճապոնիայում։ Մոնթեի դեպքում ընտրությունը պատահական չէր կայացվել՝ նա երկար ժամանակ այցելում էր կարատեի խմբակներ և Կալիֆորնիայի նահանգի պատանիների մինչև 14 տարեկանների խմբի չեմպիոնն էր, ուսումնասիրել էր ճապոնական մշակույթը, այդ թվում՝ մասնակցել էր ճապոներեն լեզվի դասընթացներին։ Նրան առաջարկվել էր Ճապոնիայի ամենահեղինակավոր Tokyo Kamata High School դպրոցը։ 20 տարեկանում ընդունվում է Կալիֆոռնիայի Բըրքլիի համալսարանը։ Բացարձակ ընդունակությունների տիրապետելով նա չորս տարվա դասընթացն ավարտում է կրկնակի տիտղոսով՝ ստանալով հնագիտության և ասիական պատմության մասնագետի վկայականներ։ Համալսարանում ուսանելու տարիներին հիմնում է «Հայ ուսանողական միություն» և կազմակերպում ցուցահանդես նվիրված Մեծ Եղեռնին։ Մոնթեի ավարտական թեզը նվիրված էր Վանի թագավորության ժայռափոր դամբարանների ուսումնասիրությանը, որը նա պաշտպանում է 1978թ.-ին։ Ընդունվում է Օքսֆորդի համալսարան։ Սակայն Անգլիա մեկնելու փոխարեն նա գնում է Արևմտյան Հայաստան, որպեսզի ուսումնասիրի և չափագրի Վասպուրականի հնագույն ժայռափոր դամբարաններն ու կացարանները։ Մոնթեն ծնվել է նոյեմբերի 25-ին ԱՄՆ-ի Կալիֆորնիա նահանգի Ֆրեզնո քաղաքից ոչ հեռու՝ Վայսեյլի ավանում։ Արտասովոր ընդունակությունների տեր տղան 12 տարեկանում է իմացել հայ լինելու մասին, իսկ 15 տարեկանում արդեն ծնողների հետ ճանապարհորդել է Եվրոպայի, Աֆրիկայի և Մերձավոր Արևելքի 41 քաղաքում։ Եղել է Արևմտյան Հայաստանում' իր պապերի տանը...
Ուսումնասիրել է 1915 թվականի եղեռնի պատմությունը։
1973թ. նրան ուղարկել են Ճապոնիա սովորելու։ Մեկ ու կես տարում Օսակա քաղաքի վարժարանն ավարտելուց հետո անցնում է Հարավային Կորեա, աշակերտում բուդդայական վանականի։ Ապա անցնում է Վիետնամ. նրա լուսանկարչական ապարատը երևակում է այնտեղ մոլեգնող պատերազմը։ Վերադառնում է Ամերիկա՝ լիովին տիրապետած ճապոներենին ու կարատեի մարտարվեստին։
1975-ին գերազանց ավարտել է Մաունթ Ուիթնիի միջնակարգ դպրոցը։ 20 տարեկանում ընդունվում է Կալիֆորնիայի Բըրքլիի համալսարանը։ Բացարձակ ընդունակությունների տեր՝ նա 4 տարվա դասընթացն ավարտում է կրկնակի տիտղոսով՝ ստանալով հնագիտության և ասիական պատմության մասնագետի վկայականներ։ Համալսարանում ուսանելու տարիներին հիմնում է «Հայ ուսանողական միություն» և կազմակերպում ցուցահանդես' նվիրված Մեծ եղեռնին։
Մոնթեի ավարտական թեզը նվիրված էր Վանի թագավորության ժայռափոր դամբարանների ուսումնասիրությանը. թեզը պաշտպանում է 1978-ին։ Արժանանում է կրթաթոշակի՝ Օքսֆորդի համալսարանում դոկտորական պաշտպանելու համար։ Սակայն Մոնթեն Անգլիա չի մեկնում, նա գնում է Արևմտյան Հայաստան՝ Վասպուրականի ժայռափոր դամբարանները և կացարանները չափագրելու և ուսումնասիրելու։
1978 թվականի աշնանը մեկնում է Իրան, ապա Լիբանան՝ մասնակցելու Բեյրութի հայ համայնքի ինքնապաշտպանության մարտերին։ 22 տարեկանում արդեն լիովին տիրապետում է անգլերենին, ֆրանսերենին, իսպաներենին, իտալերենին, թուրքերենին, պարսկերենին, ճապոներենին, քրդերենին։
1980-ին միանում է «Հայաստանի Ազատագրական Հայ գաղտնի բանակին» (ԱՍԱԼԱ)։ 1981 թվի նոյեմբերին Փարիզում ձերբակալվում է՝ Հռոմում թուրք դիվանագետի սպանությունը նախապատրաստելու ամբաստանությամբ, որի հերքումից հետո, այնուամենայնիվ, բանտարկվում է կեղծ անձնագիր կրելու մեղադրանքով։ Մի քանի շաբաթից ազատ է արձակվում։ Երկու տարվա ընթացքում դառնում է ԱՍԱԼԱ-ի կարևոր դեմքը։ Հոդվածներով հանդես է եկել Փարիզի «Հայ Պայքար» և Լոնդոնի «Կայծեր» թերթերում, Սան Ֆրանցիսկոյի «Սարդարապատ» ամսագրում, նաև' անգլերեն մի շարք գրքերում՝ հայոց ազգային հարցերի արդարացի պահանջի և իրավունքի մասին, որոնք լույս են տեսել Լոնդոնում։
Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմ
1978թ.-ի աշնանը մեկնում է Իրան, մասնակցում Իրանի շահի դեմ կազմակերպված ցույցերին։ Նույն թվականին մեկնում է Լիբանան, որտեղ քաղաքացիական պատերազմը հասել էր իր գագաթնակետին։ Բեյրութում մասնակցում է հայ համայնքի ինքնապաշտպանության մարտերին։ Այստեղ նա սովորում է արաբերեն և արդեն 22 տարեկանում լիովին տիրապետում էր հայերենին, անգլերենին, ֆրանսերենին, իսպաներենին, իտալերենին, թուրքերենին, պարսկերենին, ճապոներենին, քրդերենին։
Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի բանակ
1980թ.-ից անդամագրվելով Հայաստանի ազատագրության հայ գաղտնի բանակին՝ կարճ ժամանակում դարձել է նրա ղեկավարներից մեկը։ 1981թ.-ին նրա մասնակցությամբ կազմակերպվեց հայտնի «Վան» գործողությունը։ 1981թ.-ի նոյեմբերի 11-ին Ֆրանսիայի Օրլի օդանավակայանում Մոնթեն ձերբակալվեց կեղծ անձնագիր և ատրճանակ կրելու մեղադրանքով։ Նա սկզբում դատապարտվեց 4 ամսվա ազատազրկման, իսկ ավելի ուշ դատարանը որոշեց վտարել նրան Ֆրանսիայից։ Դատարանում Մոնթեն հայտարարեց՝ «Բոլոր հայերը կեղծ անձնագրեր են կրում՝ ֆրանսիական, ամերիկյան, դրանք կեղծ կլինեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ դրանք հայկական չեն...»։ 1985թ.-ին նա նորից կեղծ անձնագրով մտավ Ֆրանսիա և մի քանի ամիս անց նորից ձերբակալվեց «ահաբեկչություն» կազմակերպելու մեղադրանքով։ Մոնթեն բանտից դուրս եկավ 1989թ.-ի հունվարի 16-ին և մի քանի տարի տարբեր երկրներում անցկացնելուց հետո՝ ժամանեց Հայաստան, որտեղ արդեն սկսվել էր Արցախյան ազատագրական պայքարը։
Հոդվածներով հանդես է եկել Փարիզի «Հայ Պայքար» և Լոնդոնի «Կայծեր» թերթերում, «Սարդարապատ» ամսագրում, նաև անգլերեն մի շարք գրքերում՝ հայոց ազգային հարցերի արդարացի պահանջի և իրավունքի մասին, որոնք լույս են տեսել Լոնդոնում։
Արցախյան ազատամարտ
1989թ.-ին բանտից ազատվում է և 1991թ.-ին գալիս Հայաստան։ Երևանում յոթ ամիս աշխատում է Գիտությունների ակադեմիայում՝ գրելով և հրատարակելով «Հայաստանը եւ հարևանները» գիրքը։ Արցախի ազատագրման պատերազմը սկսվելուց հետո, թողնելով գիտական գործունեությունը, մեկնում է Արցախի Հանրապետություն՝ մարտական գործողություններին մասնակցելու համար։ 1991թ.-ին կեղծ անձնագրով գալիս է Հայաստան և հիմնադրում Հայրենասիրական ջոկատը։ 1991թ.-ի սեպտեմբերին մեկնել է Արցախ, որտեղ ձեռք է բերում Ավո կեղծանունը 1992թ.-ին Վազգեն Սարգսյանի առաջարկով ստանձնել է Մարտունու շրջան շտաբի պետի պարտականությունը։ Այստեղ կարճ ժամանակում նա իր անկեղծությամբ ու մաքրությամբ շահեց բնակչության սերն ու հարգանքը, ։ Նրա ղեկավարությամբ Մարտունին դարձավ ամենապաշտպանված ու ամենամարտունակ շրջանը։ 1993թ.-ի մարտ-ապրիլ ամիսներին նրա ղեկավարությամբ ազատագրվեց նաև Քարվաճառը։
1993թ.-ի հունիսի 12-ին հետախուզության նպատակով Մոնթեն մարտընկերների հետ մեկնում է Աղդամի շրջանի Մարզիլի գյուղի մատույցներ, որտեղ ադրբեջանական զրահամեքենայի կրակոցից զոհվում է։
Nessun commento:
Posta un commento